خبر پخش قسمت دوم سریال «نیسان آبی» احتمالا برای بخشی از طرفدارانِ شبکه نمایش خانگی این نگرانی را به وجود آورد که دوباره شاهد یکی از سریال‌های ضعیف منوچهر هادی خواهند بود که البته مشخص شد هادی در این سریال حضور ندارد و جایش را به کارگردان دیگری داده است. هادی به خاطر به توافق نرسیدن بر سر رقم دستمزد، جای خودش را به مسعود اطیابی داد تا شبکه نمایش خانگی مدتی بابت نبودن هادی نفس راحتی بکشد.
هرچند که اینجا نباید از ذکر این نکته غافل شد که ساخت آثار ضعیف و سطحی در شبکه نمایش خانگی فقط به چند نام خلاصه نمی‌شود و برای نقد این وضعیت می‌توان چندین نام دیگر را به این سیاهه اضافه کرد. یکی از آفت‌های سریال‌های عاشقانه و کمدیِ پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی به نازل و مبتذل بودن‌شان برمی‌گردد. این سریال‌ها که از کیفیت ساخت‌شان مشخص است به شکلی سرسری و سریع ساخته می‌شوند، هدف اول‌شان کسب درآمد با سریع‌ترین و ساده‌ترین روش ممکن است و در آخرین مرحله به چیزی به نام کیفیت اثر و رضایت مخاطب اهمیت می‌دهند.
سردمدار این سبک سریال‌سازی در شبکه نمایش خانگی منوچهر هادی است. کارگردانی که در کوتاهترین زمان ممکن، سریال‌هایش را می‌سازد و پس از اتمام یک سریال خیلی سریع به سراغ سریال دیگری می‌رود، همواره با موجی از انتقاد از سوی مخاطبان بابت ضعف در آثارش روبه‌رو بوده است.
آخرین سریال پرانتقادِ هادی «نیوکمپ» بود که قسمت آخرش در تیر ماه پخش شد و مطابق انتظار، با انتقادات زیادی روبه‌رو شد. هادی پیش از «نیوکمپ» با «دل» و «گیسو» هم مورد انتقاد مخاطبان واقع شده بود و هر بار این سوال پیش می‌آمد که با وجود ضعف‌های آشکار این کارگردان، چه اصراری دارد تا دوباره سریال‌هایش را به شکل سری‌دوزی بسازد.
زمانی که شبکه نمایش خانگی تازه در حال پا گرفتن بود، خیلی نمی‌شد به حضور کارگردان‌های تجاری‌ساز ایراد گرفت و بسیاری فرض را بر پا گرفتن پلتفرم‌ها گذاشته بودند و چشم‌شان را بر روی ضعف‌ها و ایرادات می‌بستند. اما حالا که تعدادی زیادی از مردم با خرید اشتراک و مصرف کردن اینترنت به دنبال یافتن کالایی مناسب جهت پر کردن اوقات فراغت‌شان هستند، روا نیست با پخش آثارضعیف و بی‌کیفیت در حق آنها کم‌‌فروشی شود.
حالا که از سوی جامعه نسبت به پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی اقبال وجود دارد، آنها نیز باید به درستی پاسخ اعتماد مردم را بدهند. مگر در این مملکت قحط‌الرجال شده که فقط چند نام می‌توانند کارگردان شوند و این همه کارگردانِ جوانِ بااستعداد باید پشت این نام‌ها بمانند. پلتفرم‌ها می‌توانند و بلکه باید با استفاده از ظرفیت فیلمسازهای مستعد عرصه را برای تربیت کارگردان‌های قوی فراهم کنند. کسانی که فقط برای فروش فیلم نمی‌سازند و به فرهنگ ایرانی نیز احترام می‌گذارند.
کاملا مشخص است شبکه نمایش خانگی به هوایی تازه نیاز دارد. کارگردان‌هایی که با سه، چهار سریال امتحان‌شان را پس داده‌اند و کیفیتِ سریال‌سازی‌شان مشخص است، نباید اینطور پشت سر هم پروژه سریال‌سازی بگیرند و سطح سلیقه و آثار را در شبکه نمایش پائین بیاورند.
این یک قاعده کلی در صنعت فیلم و سریال‌سازی است؛ به محض ضعیف کار کردن در چند پروژه، آن کارگردان از گردونه رقابت خارج می‌شود و جایش را به کارگردان دیگری می‌دهد. تمام سعیِ مالکان وی‌او‌دی در جهان همکاری با هنرمندان خلاق و بااستعداد است تا از این طریق بتوانند مخاطب بیشتری جذب کنند و کالای بهتری را به مشترکان‌شان عرضه کنند.
بارها نسبت به تنزل کیفی آثار و پائین آوردن سطح سلیقه مخاطبان در شبکه نمایش خانگی از سوی هنرمندان، مخاطبان و منتقدان هشدار داده شده و حالا بهترین زمان برای تغییر رویکرد شکست خورده قبلی است. رقابتی کردن فضا با پخش آثار قوی و باکیفیت و دوری از تجربه‌های شکست خورده، مهم‌ترین چیزی است که شبکه نمایش خانگی بیشتر از هر چیزی به آن نیاز دارد.
