سروش صحت تنها با یک کتاب به کانادا رفته و توانسته تنها با خواندن کتاب سالن را پر کند. کاری که بازیگران مهاجرت کرده از ایران نتوانستند انجام دهند و حالا صحت با همین حرکت ساده‌اش حسابی به چشم آمده است. کتابخوانی سروش صحت در کانادا در چند روز گذشته به یکی از مطالب وایرال شده در فضای مجازی بدل شد و بسیاری در مدح و خلاقیت این هنرمند مطلب نوشتند.
اما اندکی پس از مورد توجه گرفتن کار صحت، گروهی از کاربران تخریب‌شان علیه این کارگردان را شروع کردند و بدترین القاب را به او نسبت دادند. آنها از هر تهمت و افترایی نسبت به صحت دریغ نکردند و با اتهام‌زنی سمپاشی علیه او را در فضای مجازی شروع کردند.
یکی از دلایل ناراحتی این قشر به محبوبیت هنرمندی ساده که از داخل ایران به خارج کشور سفر کرده، برمی‌گردد که توانسته با یک کتاب، حاضران را به وجد بیاورد. کاری که آدم‌های زیادی با عنوان هنرمند و غیرهنرمند نتوانسته‌اند انجام دهند. آنها وقتی دیدند در پر کردن یک سالن تئاتر به بهانه اجرای نمایشی به نام «خانه امن» توسط بازیگران ترک وطن کرده ناکام مانده‌اند، حالا به دنبال درآوردن تلافی آن از سروش صحت هستند.
این جماعت با زدن تهمت‌ها و افترا‌هایی مثل هنرمند حکومتی به سروش صحت، می‌خواهند چهره‌ای سیاسی از او نشان دهند. برخی دیگر با زیر سوال بردن قدرت نویسندگی سروش صحت، کلاس‌های نویسندگی او را بی‌فایده و نوعی کاسبی دانسته‌اند و برخی دیگر صحت را به ایده دزدی از فیلمنامه‌هایشان متهم کرده‌اند.
تمام این تهمت‌ها در حالی به صحت زده می‌شود که رزومه و قدرتِ نویسندگی او از سال‌ها پیش برای همه مشخص شده است. صحت از سال ۷۷، زمانی که شاید بسیاری از همین کاربران توئیتر هنوز به دنیا نیامده بودند، کارش را به عنوان نویسنده برنامه‌های طنز شروع کرد و در سریال‌های موفق و پربیننده‌ای مثل «قطار ابدی»، «زیر آسمان شهر»، «کوچه اقاقیا» و «شب‌های برره» حضور داشت. رزومه صحت به عنوان نویسنده انقدر قوی و پروپیمان هست که به این سادگی‌ها نمی‌توان آن را زیر سوال برد.
او در کارگردانی هم در سال‌های اخیر پله به پله پیشرفت کرده و بارِ ساختن سریال‌های طنز پربیننده تلویزیون را به دوش کشیده است. «ساختمان پزشکان»، «پژمان»، «لیسانسه‌ها» و «مگه تموم عمر چند تا بهاره» عیار این کارگردان را به خوبی نشان می‌دهد و نیازی به توضیح بیشتر ندارد. در سینما هم «جهان با من برقص» انقدر فیلم خوبی هست که می‌توان از آن دفاع کرد.
برنامه «کتاب باز» هم با وجود تعطیلی‌اش، همچنان در فضای مجازی بیننده دارد و بخش‌های زیادی از آن بین کاربران می‌چرخد و دست به دست می‌شود. در یادداشت هایش هم همواره طناز و خلاقیت او را دیده‌ایم و کسی که نوشته‌هایش را خوانده باشد می‌تواند داشتن ذوق، قریحه و استعداد نویسندگی در صحت را تشخیص دهد.
به عنوان کسی که برای روز‌های طولانی، شاهد حضور صحت در کتابخانه ملی بودم، می‌دانم او یکی از خوره‌های کتاب است و وقت زیادی را برای خواندن می‌گذارد. کتابفروشی تاسیس کرده و به هر طریقی که شده دوست دارد از طریق کتاب، تاثیرش را بر جامعه بگذارد. به نظر همین دلی کار کردن صحت در حوزه کتاب، باعث شده تا جماعت زیادی پای کتاب خواندن او بنشینند و از آن لذت ببرند.
به نظر می‌رسد تیر کسانی که دنبال زدن و تخریب صحت بوده‌اند، به سنگ خورده است. آنها برای عقده‌گشایی و کم کردن عقده حقارت‌شان، گزینه مناسبی را انتخاب نکرده‌اند. اگر در هر جای دیگری از دنیا چنین اتفاقی می‌افتاد و فیلمسازی با خواندن کتاب، سالن را پر می‌کرد، آنها با گذاشتن پست‌های متعدد در ستایش آن هنرمند داد و فغان سر می‌دادند. فعلا که این جماعت تصمیم گرفته‌اند برای نشان دادن خودشان، پایشان را روی شانه افراد مشهور بگذارند و برای دیده شدن از شهرت آنها استفاده کنند. کاری عبث که سودی برایشان به دنبال نخواهد داشت.
