به گزارش هفت هنر به نقل از گاردین- این 36 داستان نوشته «چارلز بودلر»، «آناتول فرانس گیلائوم آپولینر» و دیگر نویسندگان مربوط به دوره ادبی Decadent در فرانسه است. بسیاری از این داستان‌ها بازنویسی قصه‌های شاه‌پریان «چارلز پروآلت» در قرن هفدهم است.
در داستان «سیندرلا» نوشته «کلاد کاهون» که در سال 1925 نگاشته و پیش از این به زبان انگلیسی ترجمه شده است داستان زنی به نام «سیندرلا» روایت می‌شود که برای کوچک نگه داشتن پاهایش آنها را می‌بندد و عاشق خواهرخوانده‌هایش است اما در نسخه فرانسوی «سیندرلا» شخصیتی دچار مازوخیست معرفی شده است که خودش باعث آزار و اذیت خود و بدتر شدن شرایط می‌شود.
ناشر دانشگاه پرینستون درباره این داستان می‌گوید: «این داستان دغدغه‌های عصری را نشان می‌دهد که مملو از تغییرات سیاسی، فرهنگی، و اجتماعی است. اگر داستان «سیندرلا» در این کتاب سیاه است نویسنده تاریکی بزرگتری را در ذهن دارد که در زمانه‌اش جاری بود.»
بنا بر گفته ویراستاران کتاب، «گرچن شولتز» و «لوئیس سیفرت» که اساتید مطالعات فرانسه دانشگاه «براون» هستند، صدها داستان از این دست بین سال‌های 1870 و 1914 در فرانسه منتشر شده است. این داستان برای گروه سنی جوانان نوشته شده است. آنان در مقدمه کتاب نوشته‌اند: «قصه‌های شاه پریان حدود یک قرن پیش از داستان‌های پست مدرن نگاشته شده توسط «مارگارت اتوود»، «ا. اس بیات»، «آنجلا کارتر»، و دیگران حول محور جنسیت می‌چرخید و نویسندگان قهرمانان زن زیبا خلق می‌کردند و افسانه‌های عاشقانه مربوط به این ژانر را روایت می‌کردند.»
«سیفرت» در این باره به «گاردین» گفت: « برای ما بسیار جالب است که چطور این داستان‌ها ویژگی‌هایی در خود دارد که خصوصیات داستان‌های پست مدرن «آتوود»، «بیات»، «آنجلا کارتر»، «رابرت کوور»، و دیگران را پیش‌بینی می‌کند. زیرا شباهت‌های بسیاری بین ساختار قصه‌های شاه پریان کنونی و تفاوت‌های جزئی بین این دو وجود دارد. امکان بسیاری وجود دارد که قصه‌های فرانسوی تأثیر مستقیمی بر این نویسندگان (البته به جز «آناتول فرانس») داشته است. البته مشخص است که قصه‌های شاه پریان بازنویسی و بازگویی قصه‌های پیشین است و وجود چنین شباهت‌هایی اصلاً جای تعجب ندارد.
البته باید به یاد داشته باشیم که قصه‌های دوره decadent فرانسه محصول زمانه خود هستند و سیاست‌های جنسیتی همان دوره را منعکس می‌کند. به همین دلیل بهتر است زیاد بر شباهت‌های بین قصه‌های این دو گروه تأکید نکنیم.»
وی معتقد است این داستان‌ها به این دلیل پیش از این به زبان انگلیسی ترجمه نشده‌اند که در دوره ویکتوریا بازار قصه‌های شاه پریان رونقی نداشت. البته دلیل دیگری برای ترجمه نکردن این آثار وجود داشت. لحن این داستان‌ها گاهی بسیار تاریک است و این در تناقض با داستان‌های شاد و امیدوارکننده انگلیسی است. در دوره ویکتوریا صنعت رونق گرفته بود و مردم اوضاع بهتری نسبت به قبل داشتند و حکومت مایل نبود مردم با خواندن داستان‌های تاریک روحیه خود را از دست دهند.»
«شولتز» البته معتقد است این داستان‌ها در دنیای امروز محبوبیت بسیاری دارد. «ادبیات تاریک در دنیای امروز جذابیت زیادی دارد. موضوع ناامیدی در این زمان که انتخابات ریاست جمهوری برگزار می‌شود بسیار مناسب است و البته بدبینی‌های پایان قرن در فرانسه بسیار به اتفاقات و دنیای امروز ما که نیاز به تعمق و تفکر بیشتر دارد شبیه است.»
