نقدی بر فیلم «زالاوا»/ سردرگم میان ژانر وحشت و ملودرام
اینکه کارگردانان سینمای ایران از پرداختن به سوژههای کلیشهای دوری کنند و تنوع و خلاقیت را در کارشان به کار ببرند، اتفاق خوبی است. سینمای ایران از فیلمهای اجتماعی شبیه به هم اشباع شده و تشنهی نگاهی نو به سوژههای دیگر است. خلاصه کردن سینما در فیلمهای اجتماعیِ دم دستی، سادهترین راهکاری است که بسیاری از سینماگران انجام میدهند و فیلمهایی بیاثر میسازند که خیلی زود فراموش میشود. سینمای ایران به تنوع ژانری نیاز دارد؛ این واقعیتی است که همه بر روی آن اتفاق نظر دارند. اینکه فیلمسازان فقط روی یک مشت سوژهی اجتماعی تمرکز کنند و به دور از...