بیورن مه‌یر نوازنده سوئدی که در چند سال اخیر به دلیل برگزاری کنسرت‌های متعدد به همراه گروه‌های مختلف در ایران، برای قشری از مخاطبان جدی موسیقی کاملاً شناخته‌شده است، این بار به ایران آمد تا در کنار شهرام غلامی به دونوازی بپردازد.
او که در گروه‌های مختلف مانند بازاربلو، اوپن سورس و کوارتت انور براهم عضویت دارد سه سال قبل با شهرام غلامی آشنا شد و مقدمه یک همکاری مشترک میان آن‌ها شکل گرفت. مه‌یر سه روز قبل از اجرای کنسرت به ایران آمد تا پس از چند جلسه تمرین در یک کنسرت کاملاً بداهه در کنار شهرام غلامی که یکی از نوازندگان موفق عود است به اجرای برنامه بپردازد.
همنوازی آرام این دو هنرمند در فضایی آغاز شد که گویی هر ساز قصد دارد با ویژگی‌های ساز دیگر آشنا شود. گفت‌وگویی که آرام‌آرام میان عود و باس سر می‌گرفت گاه باعث ایجاد صداهایی بسیار نزدیک به هم می‌شد تا جایی که لحظات کوتاهی مخاطب متوجه نمی‌شد نت‌ها از کدام ساز شنیده می‌شود. با گذشت چند دقیقه سازها از فضای آزاد خود فاصله گرفتند و جمله‌های ملودیک‌تری را نواختند. رنگ و بوی ایرانی نغمه‌های عود توسط باس تعقیب می‌شد و گاه جمله‌های ایرانی کاملاً توسط باس تکرار می‌شد.
پس از آن نوبت به باس رسید که صحنه را در دست گیرد و با صدای بم خود و ارتعاش صوتی فضایی متفاوت ایجاد کند که با تک‌مضراب‌های عود همراهی می‌شد. مه‌یر علاوه بر نواختن باس با کمک دستگاه‌های الکترونیک به ایجاد موسیقی امبینت می‌پرداخت تا صداهایی دلپذیر و مبهم در فضا پراکنده شود.
در طول اجرا این دو نوازنده فضاهای مختلفی را با سازهای خود ایجاد کردند. اجرای یک ملودی توسط هر دو ساز، سؤال و جواب با یکدیگر، زمینه‌سازی برای اجرای ساز مقابل و حرکت سازها به سوی یکدیگر، به این معنا که گاه اجرای باس رنگ و بوی عود می‌گرفت و گاه عود به باس تنه می‌زد.
نکته بسیار قابل توجه در این کنسرت درک متقابل دو نوازنده از فرهنگ موسیقی و ساز طرف مقابل بود. در طول اجرا هیچ‌کدام از دو ساز قصد خودنمایی نداشت و هر کدام از نوازنده‌ها با ذهنی باز آماده پذیرفتن ویژگی‌های صوتی و تکنیکی طرف مقابل بود. دو موزیسین از دو فرهنگ مختلف با شناخت خوبی که از موسیقی یکدیگر داشتند به گفت‌وگویی آزاد پرداختند و نتیجه‌ای که به دست آوردند سکوت عمیق تماشاگران حاضر در سالن بود که با اشتیاق و لذت شنونده یک تجربه جدید موسیقایی بودند.
