فرحبخش گفت: نمی‌توانیم بگوییم شرایط سینمای ایران است اما باید وزارت ارشاد را جهت ایستادن پای فیلم‌های کمدی و فروش خیلی خوبشان تحسین کرد.
به گزارش تیتر هنر، محمدحسین فرحبخش، از تهیه‌کنندگان باسابقه سینما، بیان کرد: من از نظر بعضی تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌ها با وزارت ارشاد موضع دارم، ولی این کارش را خیلی قبول دارم. چون وزارت ارشاد مردم را به سینما‌ها کشاند و با سینما آشتی داد. سینما در تمام دنیا ابزار امنیت برای حکومت‌هاست و ابزاری است که به جامعه امنیت می‌دهد.
فرحبخش در ادامه افزود: در کنار تشویق کردن مردم درباره رفتن به سینما، باید این مسئله را هم در نظر بگیریم که امسال بیشتر فیلم‌ها ضرر کردند. فیلم‌های اجتماعی باید جایگاه خودش را در سینما پیدا کند و وزارت ارشاد باید در این زمینه برنامه‌ریزی کند تا فقط فیلم‌های کمدی ساخته نشوند. اگر ارشاد بتواند این موضوع را هدایت کند، اتفاق خیلی مهمی در سینمای ایران افتاده است. وزارت ارشاد نباید از دیده شدن فیلم‌های اجتماعی بترسد، فیلم اجتماعی خطری ندارد.
کارگردان مستانه گفت: یک زمانی فیلمی می‌خواهد بی‌بند و باری را باب کند که این بحث دیگری است و من هم چنین چیزی را قبول ندارم، اما اجازه بدهیم فیلم‌های اجتماعی مثل «بی بدن» ساخته شود. این فیلم‌ها بزهکاری را در اجتماع پایین می‌آورد. چنین فیلم‌هایی باعث می‌شود پدر و مادر‌هایی که بچه‌های جوان دارند بفهمندچطور باید با فرزندان‌شان برخورد کنند.
این تهیه‌کننده سینما ادامه داد: فیلم‌هایی مثل «علفزار» و «ملاقات خصوصی» فیلم‌های اجتماعی درستی هستند که اگر اجازه ساخته شدن به امثال این فیلم‌ها بدهیم دیگر فیلم‌های اجتماعی ضعیف ساخته نمی‌شود. می‌دانید الان چقدر فیلم اجتماعی ضعیف ساخته شده که به درد اکران نمی‌خورد. سینمای ما فیلم‌هایی مثل «آواز قو» و «زندگی خصوصی» و «زیر پوست شهر» می‌خواهد.
فرحبخش درباره اینکه در شرایط فعلی می‌تواند فیلمی مثل «زندگی خصوصی» بسازد، گفت: بعید بدانم اجازه ساخته شدنش را بدهند. اما باید اجازه ساخته شدن چنین فیلم‌هایی را بدهند.
او در پایان به اختلاف در صنف تهیه‌کنندگان اشاره کرد و افزود: در سینمای ایران ما تهیه‌کننده واقعی نداریم و بیشتر حق‌العمل کار هستند. تنها جایی که از نظر وزارت کشور و وزارت ارشاد رسمی است جامعه صنفی تهیه‌کنندگان است. بقیه گعده‌هایی هستند که یک اتاق برای خوردن چای هم ندارند. جامعه صنفی تشکیلات مدیریت و سازماندهی دارد در حالیکه اصلا نمی‌دانیم بقیه گروه‌ها کجا هستند و چه کار می‌کنند.
