طبیعت‌گردها بین خودشان جمله معروفی با این مضمون دارند که «اگر تا به حال در عمرتان در طبیعت کمپ نزده‌اید، یعنی تا به حال زندگی نکرده‌اید!» کسانی که طعم کمپ کردن و شب‌مانی در طبیعت را چشیده‌اند، به خوبی درک می‌کنند این نوع از سفر چگونه روح و جان آدمی را سرشار می‌کند. ماندن در طبیعت فرصت مناسبی جهت پیوند دوباره انسان با طبیعت است و آدمی را بر سرچشمه اصلی‌اش وصل می‌کند.
جانِ آدمی با طبیعت ارتباطی مستقیم و نزدیک دارد و زندگی در شهرهای بزرگ این ارتباط را قطع کرده است. امروزه بسیاری از سفرهای ما تنها در حکم تغییر مکان است و هیچ تحول یا تغییری را در حالات و روحیات ما به وجود نمی‌آورد. ما از خانه‌هایمان بیرون می‌آییم و چند ساعت بعد در هتلی یا مسافرخانه‌‌ای اسکان می‌یابیم و بدون درکِ زیبایی‌های محیطی که به آن سفر کرده‌ایم دوباره به خانه باز می‌گردیم.
آنهایی که برای سالهای طولانی اهل طبیعت‌گردی بوده‌اند، چنین سفری روح‌شان را ارضا نمی‌کند. این دست از مسافران دنبال جنس دیگری از سفر می‌گردند و در جستجوی تجربیات ناب‌تری می‌گردند. آنها سفر را محلی برای رشد و آرامش‌شان می‌دانند و نمی‌خواهند به سادگی این فرصت را از دست بدهند. خوابیدن زیر سقف آسمان، دراز کشیدن بر روی فرشِ زمین، گوش سپردن به صدای طبیعت و غرق شدن در بی‌کرانگی آن، جزو لذت‌هایی است که فقط با بودن در طبیعت و لمسِ زیبایی‌های آن از نزدیک می‌توان تجربه‌اش کرد.
این سفر حس و تجربه‌ای بدیع و نو به آدمی می‌دهد ولی از آنجا که هر چیز خوبی راحت به دست نمی‌آید، کمپ کردن در دلِ طبیعت نیز، مقدمات و سختی‌های خودش را دارد. البته باید گفت این سختی‌ها آنقدر دست و پاگیر نیستند که مانع سفر شما بشوند و با رعایت یکسری نکات ساده و مهم، می‌توانید کمپ کردن در طبیعت را به سفری خاص برای خودتان و دیگران تبدیل کنید.
کمپ کردن بدون تجهیزات ممنوع
داشتن تجهیزات مناسب اولین اصل مهم برای شروع کار است. داشتن یک چادر دولایه به همراه زیرانداز، کیسه خواب، هدلامپ و وسایل پخت و پر جزو اولین نیازهای ماندن در طبیعت است. اگر این موارد به ویژه چادر، زیرانداز و کیسه خواب را ندارید، فعلا از فکر شب‌مانی در طبیعت بیرون بیایید و پس از خرید این وسایل، برنامه سفرتان را بچینید؛ چون بدون این وسایل شب در طبیعت به مشکل برمی‌خورید.
در کنار داشتن وسایل، ماندن در طبیعت باید و نبایدهای خودش را دارد و اگر بدون توجه به این موارد قصد ماندن در طبیعت را داشته باشید، آسیب‌های جبران‌ناپذیری را به محیط اطراف‌تان می‌زنید. در چند سال اخیر به واسطه پیشرفت شبکه‌های اجتماعی، کرونا و هزینه‌های بالای سفر، کمپ کردن در طبیعت محبوبیت زیادی بین مردم پیدا کرده است و متاسفانه برخی از مسافران، خیلی توجهی به نکات مهم ماندن در طبیعت ندارند.
هنگامی که تصمیم می‌گیریم برای سفر به جنگل، دشت یا منطقه‌ای کوهستانی برویم، باید در نظر بگیریم که ما وارد قلمرو و محیط زندگی جانوران دیگر شده‌ایم. پس برای اینکه زندگی ده‌ها جاندار دیگر را مختل نکنیم، باید چند کار مهم را انجام دهیم.
به فکر جانداران دیگر باشیم
اول اینکه از تولید سروصدای زیادی پرهیز کنیم. متاسفانه برخی مسافران پس از اینکه هوا رو به تاریکی می‌گذارد، دستگاههای پخش موسیقی‌شان را بیرون می‌آورند و با بالاترین حد، شروع به پخش موسیقی می‌کنند. شب زمان استراحت حیوانات و پرندگان زیادی است و تولید سروصدای زیاد، جز شکستن سکوت شب و آزار رساندن به دیگر جانداران فایده دیگری ندارد. حتی گاهی تولید صدای بلند، باعث ترس و مرگ‌شان می‌شود.
گوش دادن به موسیقی با صدای بلند را در شهر هم می‌توانید انجام دهید و حالا که زحمت رفتن به سفر در دل طبیعت را به جان خریده‌اید، از سکوت عمیق محیط و آسمانِ پرنور شب استفاده کنید؛ چرا که دیگر فرصت تجربه‌اش را پیدا نخواهید کرد.
مراقبه و ریلکس کردن در طبیعت، کار دیگری است که ساده از کنارش نگذرید. روحِ انسان در طبیعت بیش از هر زمان دیگری آماده متصل شدن به سرچشمه حقیقی‌اش است و ذهن و روح‌مان را از ناخالصی و ناصافی پاک می‌کند.
طلوع خورشید را دریاب
معمولا در سفرهای طبیعت‌گردی، افراد تا نیمه‌های شب بیدار می‌مانند و از آن طرف صبح دیر از خواب بلند می‌شوند. این یک اشتباه بزرگ است. اگر طوری برنامه بریزید که بتوانید هنگام سحر از خواب بیدار شوید، می‌توانید طلوع زیبای خورشید را در دلِ طبیعت ببینید. تجربه‌ای شگفت‌انگیز که هنگام سحر با بیدار شدن پرندگان و سایر حیوانات همراه است.
گاهی هم دیده می‌شود گروههای طبیعت‌گردی با خودشان چراغ‌های پرنور می‌برند و تا صبح این چراغ‌ها را روشن می‌گذارند. روشن کردن بیش از حد محیط، خواب دیگر جانداران را مختل می‌کند. آنها عادت دارند شب‌ها در تاریکی باشند و آلودگی نور باعث آزار و اذیت‌شان می‌شود. داشتن یک هدلامپ یا چراغ‌قوه تمام نیازهای شما را در شب برطرف می‌کند و دیگر نیازی به چراغ‌های پرنور ندارید.
نکته مهم دیگر به روشن کردن آتش برمی‌گردد. آتش را در جایی که قبلا در آنجا آتشی برپا شده، روشن کنید چون آتش و خاکسترهایش آسیب زیادی به خاک وارد می‌کند. وقتی شما در منطقه‌ای آتش روشن می‌کنید، تا مدت‌ها در آنجا هیچ گیاهی امکان روییدن ندارد و اگر هر دفعه هر گروهی که به طبیعت می‌رود، یک نقطه را برای آتش روشن کردن در نظر بگیرد، تصور کنید در عرض چند سال چه اتفاقی برای آنجا می‌افتد.
همچنین شب هنگام، زمانی که تصمیم می‌گیرید داخل چادرهایتان بمانید، به هیچ عنوان مواد غذایی‌تان را بیرون نگذارید. چون بوی مواد غذایی نظر حیوانات را به خود جلب می‌کند و آنها را به سمت محل اقامت‌تان می‌کشاند. پس برای حفظ سلامت خودتان، حواستان باشد که اطراف چادرتان زباله نریزید.
زباله‌ها را همینطوری رها نکن
حالا که حرف از تولید زباله شد، حتما با خودتان چند کیسه زباله ببرید تا هنگام برگشت از خودتان زباله جا نگذارید. هر زباله‌ای که در طبیعت جا می‌گذارید، حتی ته سیگار، سال‌ها طول می‌کشد تا تجزیه شود و آسیب‌های جبران ناپذیری به طبیعت وارد می‌کند.
مراقبت از درختان اصل مهم دیگری است که انقدر گفته شده، بسیاری رعایتش می‌کنند. یک جنگل یا دشت به خاطر درختانش زیبا می‌شود و قطع کردن درختان، اکوسیستم آن منطقه و محل زندگی پرندگان را از بین می‌برد. برای روشن کردن آتش، از قبل با خودتان چوب‌های خشک ببرید تا از بابت تهیه چوب، دغدغه‌ای نداشته باشید.
با مرور مطالبی گفته شده، می‌بینیم که رعایت این اصول کار سختی نیست. کسانی که برای شب‌مانی به طبیعت می‌روند، افرادی عاشق محیط‌زیست هستند و اجازه نمی‌دهند آسیبی به آن وارد شود؛ چون می‌دانند آسیب به محیط‌زیست، کل چرخه طبیعت را با مشکل مواجه می‌کند و حیات جانداران دیگر را هم تهدید می‌کند. پس خیلی ساده و در نهایت احترام به طبیعت، می‌توان شب را در طبیعت ماند و از سفر لذت برد.
