قربان محمدپور معتقد است ساخت فیلم در بالیوود باعث دیدن شدنش در بازارهای جهانی می‌شود.
به گزارش هفت هنر، محمدپور در گفت‌وگو با هفت صبح درباره ساخت این فیلم گفت‌وگویی انجام داده که بخش‌هایی از آن را می‌خوانیم.
ایده داستان فیلم
سال 71 سفری به رومانی داشتم و فیلمنامه‌ای نوشتم به نام «خداحافظ بخارست». وقتی تهیه کننده هندی به ایران آمد دنبال آن قصه قدیمی بودم. آن را پیدا کردم تغییراتی دادم و قصه را از رومانی به هند بردم و اسمش را گذاشتم «سلام بمبئی». چون اسم بمبئی برای ایرانی‌ها آشناست و ما ایرانی‌ها به همه سلام می‌کنیم. با دو سال تلاش شبانه‌روزی توانستم فیلم را به سرانجام برسانم.
بازی محمدرضا گلزار
وقتی می‌خواستم فیلم را در بالیوود تولید کنم بازیگر نقش اصلی هندی انتخاب شده بود. پرسید بازیگر روبه‌روی من کیست که گفتم یک سوپراستار ایرانی. من استاری می‌خواستم که مسلط به زبان انگلیسی باشد و از جایی که می‌دانستم آقای گلزار این ویژگی را دارد، به محض نگارش فیلم‌نامه با ایشان تماس گرفتم و با هم جلو رفتیم و اعتقادم این است که یک رضا گلزار متفاوت در «سلام بمبئی» می‌بینید. اگر فیلم ما در جشنواره می‌بود، آقای گلزار کاندیدای سیمرغ بلورین می‌شد.
انتخاب بنیامین بهادری
بسیاری از کارگردان‌ها از خواننده‌ها استفاده کردند اما اکثر فیلم‌ها موفق نبودند و در گیشه شکست خوردند. من سعی کردم آن مسیر را نروم از بنیامین به عنوان نقش خواننده استفاده نکردم. او نقش یک دانشجوی پزشکی را بازی می‌کند. اینطور هم به سود خودش شد هم فیلم. اگر نقش خودش را بازی می‌کرد ممکن بود لطمه ببیند، به ویژه آن که در سینمای ایران تجربیات ناموفق زیادی داشته‌ایم از جمله «بی‌خداحافظی» رضا صادقی که در گیشه شکست خورد.
تجربه ساخت «سلام بمبئی»
بالیوود یک صنعت است برای همین نظم عجیبی در آن وجود دارد. من فکر می‌کنم سینمای ما تا صد سال آینده هم نتواند به این نظم برسد. حتی در صد سال آینده شاید به امکانات هندی‌ها نرسیم. امکانات موجود و نظم حاکم، کار کارگردان را راحت می‌کند. همه عوامل حرفه‌ای هستند، حتی هنرورها عضو سندیکا هستند و خارج از آن نمی‌توانید از عوامل استفاده کنید. نظم خاصی دارند؛ ساعت 9 سرکار می‌آیند و 12 ساعت کار می‌کنند. بعضی روزها که هشت ساعت کار می‌کردیم تعجب می‌کردند که چرا کار را زود تعطیل کردید.
