میلیاردها تومانی که با سوءمدیریت برای ساخت قطعه ایران در جام‌جهانی دور ریخته شد/ بنیاد رودکی باید پاسخگو باشد

در کنار حضور تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۱۸، گروهی دیگر از کشورمان در روسیه حضور داشتند که همان زمان از هر راه ممکن، برخی کوشیدند از آن، موفقیتی جعلی در حد یک حماسه بزرگ بسازند.

پارسال، منتخبی از ارکسترهای سمفونیک و ملی ایران به جام جهانی روسیه اعزام شدند و سرودی را با صدای سالار عقیلی اجرا کردند که امروز حتی کمتر کسی نام آن را به خاطر دارد.

سرود «۱۱ ستاره» همان زمان انتشارش هم مورد استقبال قرار نگرفت؛ ورد زبان کسی نشد، تماشاگران بازی‌های تیم ملی ایران در استادیوم‌ها آن را نخواندند و بر خلاف خیلی از ترانه‌ها و قطعات مشابه، در مکان‌های عمومی و از دستگاه‌های پخش خودروها به گوش نرسید. آن زمان، تنها، فیلمی از جمعیتی اندک در بیرونِ استادیوم شهر سنت‌پترزبورگ منتشر شد که با سالار عقیلی این سرود را می‌خواندند؛ جمعیتی که از مردم عادی نبودند و در واقع اعضای ارکسترها و گروه اعزامی از طرف بنیاد رودکی به روسیه بودند. این فیلم اگرچه با عنوان همخوانی مردم با سالار عقیلی به خورد رسانه‌ها داده شد، اما بیشتر مهر تاییدی بر محفلی بودن پروژه ساخت و اجرای این قطعه بود.

اینک پس از یک‌سال از اجرای «۱۱ ستاره» هم انگار چنین سرودی هرگز ساخته، اجرا و خوانده نشده است؛ چون هیچ اثر و ردپایی از آن نمی‌توان پیدا کرد و مانند غباری سبک، بر اثر وزش نسیم زمان، در هوا پراکنده و محو شده است. امروز اگر از مدیران بنیاد رودکی و یا حتی خود سالار عقیلی بخواهید یک خط از این سرود را بخوانند، بعید است حافظه‌شان یاری کند و چیزی بر زبان‌شان جاری شود.

پس از یک سال، دلیلی که باعث نوشته شدن این یادداشت برای قطعه‌ای بی‌مصرف شده است، خودش جای بحث و تحلیل بسیار دارد.

مدتی است، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در یک اقدام پسندیده و واجب، عزم خود را برای شفافیت جزم کرده و پیشتاز به‌اشتراک گذاشتن اطلاعات شده است. در همین راستا، بنیاد رودکی هم، هزینه‌های ساخت سرود «۱۱ ستاره» و سفر هیئت اعزامی به روسیه را منتشر کرده که آه از نهاد آدمی برمی‌آورد.

بر اساس این جدول، هزینه کل این پروژه، نزدیک به ۲۶ میلیارد ریال، معادل ۲ میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومان اعلام شده است. نخستین مسئله این است که در این فهرست، اشاره‌ای به هزینه‌های ارزی اعزام این هیئت پر تعداد به جام جهانی ۲۰۱۸ نشده است. با توجه به این‌که بخش عمده هزینه‌های این سفر ارزی و در آن زمان دلار دولتی زیر ۴ هزار و ۳۰۰ تومان بوده است، با یک ضرب ساده می‌توان هزینه این پروژه را به ارزش امروز، نزدیک به ۸ میلیارد تومان برآورد کرد و با این پول چه مشکلاتی را می‌توانستیم از سر راه ارکسترهای ملی و سمفونیک و تالار وحدت برداریم.

مبلغ پرداختی به شاعران این سروده هم که نزدیک به ۴۳ میلیون تومان است، عددی فراتر از دستمزدهای رایج به شمار می‌آید.

از آن عجیب‌تر، پرداخت بیش از ۱۸۲ میلیون تومان حق ماموریت به اعضای گروه اعزامی است که در جدول هزینه‌های این پروژه به چشم می‌خورد. از آن‌جا که این اعزام، یک سفر اداری و ماموریتی نبوده و بیشتر جنبه تبلیغاتی داشته است، معلوم نیست اصولا چرا باید حق ماموریتی به کسی پرداخت شود. در ضمن در حالی‌که بیشتر اعضای ارکسترهای ملی و سمفونیک کارمند رسمی دولت نیستند، معلوم نیست این حق ماموریت به چه کسانی پرداخت شده است. در هیئت اعزامی بنیاد رودکی به روسیه، متاسفانه مثل همیشه تعدادی از مدیران دولتی از معاونت هنری، دفتر موسیقی و خود بنیاد حضور داشتند که معلوم نیست از این ۱۸۲ میلیون تومان حق ماموریت، چه میزان نصیب آنان شده است.

در ردیف‌های دیگر این جدول، همه‌جا از هزینه‌های غذا، ترانسفر، اقامت و … نوازندگان و عوامل ارکستر یاد شده، در حالی‌که تعداد زیادی از اعضای این گروه اعزامی، هیچ ارتباطی به ارکسترهای سمفونیک و ملی نداشته‌اند که بهتر بود تعداد آنان و هزینه‌های‌شان جداگانه و به تفکیک سمت و موقعیت مشخص می‌شد.

در پاسخ به تمام این نقدها، شاید مدیران بنیاد رودکی به پرداخت هزینه‌های این پروژه توسط اسپانسر اشاره کنند که عذر بدتر از گناه است؛ چون دو حالت بیشتر ندارد. در حالت اول، اگر این پروژه توسط مدیران بنیاد رودکی تعریف شده است، باید به آنان مرحبا گفت! چون در حالی‌که تالار وحدت از نظر ساختمانی و تجهیزات صحنه و سالن نیاز به تعمیرات اساسی دارد و ارکسترهای سمفونیک و ملی به شدت نیازمند سازهای تازه و مناسب‌تری برای نوازندگان هستند، چنین کمکی را به معنای واقعی کلمه دور ریخته‌اند. اما اگر انجام این پروژه پیشنهاد شرکت حامی بوده است، باید از مدیران بنیاد پرسید به چه حقی نام و عنوان و برند دو ارکستر بزرگ کشور را به راحتی پای یک کار تبلیغاتی بی‌فایده ریخته‌اند که هیچ سود فرهنگی و هنری نداشته است.

امیدواریم در روزهای آینده، بنیاد رودکی، بر اساس سیاست‌های وزارت ارشاد، شفاف‌تر عمل کند و ابعاد این پروژه، ترکیب هیئت اعزامی و هزینه‌های انجام شده را دقیق‌تر و ریزتَر اعلام کند و خود را پشت نوازندگان محترم ارکسترها پنهان نکند.