سخنرانی «بنای فعالیت سندیکایی تئاتر در تئاتر آلمان» روز چهارشنبه 21 آذر با حضور مدیرعامل خانه تئاتر، مدیرعامل خانه هنرمندان، اعضاء هیات مدیره مرکزی و اعضاء هیات مدیره‌ی انجمن‌های خانه‌ی تئاتر برگزار شد.
به گزارش تیترهنر، در این سخنرانی محمد علی بهبودی، بازیگر، کارگردان و کارشناس سندیکایی در کشور آلمان، در خصوص بنای سندیکایی و نحوه‌ی عملکرد آن در این کشور سخن گفت.
بهبودی در ابتدا نمودار سندیکای تئاتر کشور آلمان را به حضار نشان داد که هیات مدیره سندیکا در راس و انجمن‌های تئاتر شهرستان‌ها و اعضای مستقل هنرهای صحنه‌ای، در پایین‌ترین سطح آن قرار دارند.
وی سپس تاریخچه‌ای از تشکیل سندیکای هنرهای نمایشی در کشور آلمان ارائه کرد و گفت: سندیکای هنرهای صحنه ای آلمان برای اولین بار در سال 1871 توسط لودویگ بارنای در شهر وایمار تشکیل شد که خود این سندیکا نیز متعاقب تشکیل سندیکای کارفرمایان تئاتر که حدود 30 سال پیش از آن (سال 1846) به دلیل بی نظمی در تئاتر و عدم وجود هیچ مرجعی برای پیگیری خواسته های آنها، در شهر اولدنبورگ تشکیل شده بود. این سندیکا در سال 1935 توسط نازی‌ها ممنوع اعلام شد اما در سال 1947 پس از شکست آلمان مجددا فعالیت خود را در شهر کلن از سر گرفت.
او پس از ارائه این تاریخچه به تشریح سندیکای کارورزان تئاتر در آلمان پرداخت و اجزاء آن را متشکل از گروه‌های”سولو” شامل: هنرپیشه ها، کارگردانان و خواننده ها ، گروه‌های “حرکت”، گروه‌های “کر اپرا” و گروه‌های “صحنه، تکنیک و اداری” دانست و افزود: هر کدام از این گروه‌ها نیز برای خود زیرمجموعه‌هایی دارند که شامل روسای گروه‌های شغلی می‌شوند که هر 2 سال یک بار انتخاب می شوند و همه‌ی این‌ها با همدیگر رئیس سندیکا را به مدت 4 سال انتخاب می‌کنند که اگر اعضاء از کار او راضی باشند این دوره تمدید خواهد شد.
سرپرست سابق سندیکای اوبرهاوزن سپس به وظایف سندیکای هنرهای نمایشی آلمان اشاره کرد و گفت: در آیین نامه‌ی این سندیکا وظایف کلی سندیکا شامل تامین و تقویت اهداف هنری، اجتماعی، اقتصادی و حقوقی تئاتر های آلمان و به طور کلی اعضاء آن است.
وی افزود: بر اساس این آیین‌نامه تمام فعالیت‌های سندیکای کار ورزان هنرهای نمایشی در آلمان تنها حرفه‌ای و شغلی است و هیچ گونه فعالیت سیاسی و حزبی در آن صورت نمی‌گیرد. این سندیکا تنها موقعیت اجتماعی و منافع اقتصادی هنرمندان را در نظر گرفته و برای تامین آن مبارزه می‌کند.
این کارشناس سندیکایی کشور آلمان، “توجیه اعضاء در باره‌ی موقعیت اجتماعی آنها و وظایفشان در زمینه هنری”، “همکاری با سندیکاها و انجمن‌های کارفرمایان تئاتر”، “بهبود سطح دستمزد و شرایط کار بر اساس قراردادهای تعرفه بین کارفرما و کارورز”، “تکمیل و توسعه‌ی قانون کار در تئاتر مخصوصا به واسطه‌ی تشکیل دادگاه‌های حل اختلاف صحنه‌ای که رای آن طبق قانون لازم الاجراست”، “تامین حقوق بازنشستگی”، “به کارگیری همه ابزار سندیکایی حتی اعتصاب”، “سعی در ارتقاء ارزش هنری این حرفه”، “تامین بودجه برای راه اندازی ارگان های اجرایی” و “انتشار یک نشریه ماهانه و کتاب سال سندیکا” را از دیگر وظایف اصلی این سندیکا عنوان کرد.
او علاوه برخورداری اعضاء از حقوق بازنشستگی و تامین مالی اعضا در زمان اعتصاب توسط صندوق اعتصاب و حمایت سندیکا از نیروهای جوان و مبتدی، بهره مندی دیگر اعضاء از سندیکا را قدرت بیشتر آن دانست و افزود: هر چه قدرت سندیکا بیشتر باشد هر دو سال که قراردادها را بازنگری می‌کنند و سطح حقوق را تعیین می‌کنند، قدرت سندیکا برای ارتقاء حقوق بیشتر خواهد بود.
موسس گروه تئاتر دنیا همچنین، سندیکای کارورزان و سندیکای کارفرمایان تئاتر را رکن اصلی تنظیم تمام برنامه‌های تئاتر در کشور آلمان دانست که تمام قوانین با نشست‌های مشترک این دو سندیکا تنظیم و تصویب می‌شود و لازم الاجرا هستند.
بهبودی در ادامه سخنان خود تئاتر آلمان را به دو بخش تئاتر دولتی و خصوصی تقسیم کرد و تفاوت این دو بخش را در نحوه‌ی تامین بودجه آنها ذکر کرد و گفت: تئاتر دولتی به سه بخش تقسیم می شود. نخست تئاتری است که بودجه خود را از دولت مرکزی دریافت می کند و هدف آن حفظ پرستیژ در کل تئاتر آلمان است. بخش دوم بخش استانی است که بودجه آن توسط استان و بخشی نیز توسط دولت مرکز تامین می‌شود که وظیفه‌ی ان تولید تئاتر برای شهرهایی است که تئاتر شهر ندارند. بخش سوم نیز که توسعه یافته‌ترین بخش تئاتر دولتی است، تئاتر شهر است که بودجه خود را از شهرداری تامین می‌کند که البته این به آن معنی نیست که استان در تامین بودجه تئاتر شهر کمکی نمی‌کند بلکه این دو، در تامین آن با یکدیگر همکاری دارند.
کارگردان نمایش صندلی ها همچنین، در تشریح تئاتر خصوصی نیز گفت: تئاتر خصوصی نیز سه بخش دارد. بخش کاملا تجاری که شامل تئاترهای کمدی و موزیکال است که با سرمایه کاملا خصوصی اداره می‌شوند. بخشیدگی مالیاتی کمکی است که گاهی دولت برای کمک به این تئاتر در نظر می‌گیرد. بخش دوم تئاتر آزاد هنری است که عمدتا بودجه‌ی آن خصوصی است اما گاهی با ارائه طرح، از کمک‌های دولتی نیز برخوردار می‌شود. بخش سوم نیز تئاترهای آزادی هستندکه صاحب مکان مشخصی برای خود نیستند که این گروه نیز با نوشتن یک طرح و پروپوزال تا پنجاه درصد می‌توانند از کمک های دولتی برخوردار شوند.
او افزود: تمامی کسانی که در تئاترهای دولتی و یا خصوصی فعالیت دارند می توانند عضو سندیکای هنرهای نمایشی شوند و از خدمات این سندیکا بهره ببرند.
بهبودی در پایان، به سوالات مطرح شده از سوی شرکت کنندگان در خصوص سندیکای تئاتر در کشور آلمان پاسخ گفت.
