اگر آدم بخواهد به تمام خطراتی که متوجه ما هستند فکر کند باید اصلا پای خود را از خانه بیرون نگذارد.
وقتی هم در خانه ماند باید از جایش تکان نخورد .
چون در آنجا هم ممکن است بلایی بر سرش بیاید.
چه بسا کسانی که در حمام برق می گیردشان، یا اینکه پایشان روی پله ها لیز می خورد و می شکند یا موقع بریدن کالباس انگشتشان را می برند.
اگر بخواهیم به این چیزها فکر کنیم باید از جایمان تکان نخوریم.
همان جا روی اولین پله بنشینیم؛ مثل کرم های حشره ای وحشت زده که فقط به یک چیز فکر می کنند:
“انواع مرگ”…!
