عشق از منظر کتاب «هنر عشق ورزیدن» اریک فروم

عشق فعال بودن است، نه فعل پذیرى؛ پایدارى است، نه اسارت.
به طور کلى، خصیصه فعال عشق در درجه اول نثار کردن است، نه گرفتن.
نثار کردن برترین مظهر قدرت آدمى است. در حین نثار کردن است که من قدرت و ثروت و توانایى خود را تجربه مى‌کنم. تجربه نیروى حیاتى و قدرت درونى که بدین وسیله به حد اعلاى خود مى‌رسد، مرا غرق در شادى مى‌کند.
من خود را لبریز، فیاض، زنده و در نتیجه شاد احساس مى‌کنم.”