رضا فیاضی ضمن ابراز تاسف از درگذشت حسین محب‌اهری، خاطره جالبی را که با او داشته است، بازگو کرد.

خاطراتی جالب از حسین محب اهری

رضا فیاضی ضمن ابراز تاسف از درگذشت حسین محب‌اهری، خاطره جالبی را که با او داشته است، بازگو کرد.

به گزارش تیتر هنر، حسین محب‌اهری بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون در یاد مردم با نقش‌های متفاوت و خاصی که ایفا کرده ماندگار است، از نقش معلم در برنامه «درس شیرین ریاضی» تا «محله برو بیا».

این هنرمند صبح روز چهارشنبه ۲۶ دی پس از تحمل دوره‌ای بیماری درگذشت و خاطراتش تنها میراثی است که او برای دوستداران و علاقه‌مندانش به جا گذاشته است.

رضا فیاضی بازیگر و کارگردان تئاتر و تلویزیون که سابقه رفاقت دیرینه با این هنرمند پیشکسوت را دارد، ضمن ابراز تاسف از درگذشت او به خبرآنلاین گفت: «آخرین خاطره‌ای که از او به یادم دارم سفری است که باهم به همدان داشتیم و پس از پایان فعالیت‌مان، من و رضا رمضانی تصمیم به بازگشت گرفتیم، قرار شد حسین محب‌اهری نیز همراه ما باشد و یادم هست که حسین آن زمان وضعیت جسمانی‌ مساعدی نداشت و در همان روزها نیز حالش بار دیگر وخیم شد.»

این بازیگر خستگی‌ناپذیر بودن، اخلاق خوش و انرژی داشتن را از مهم‌ترین ویژگی‌های محب‌اهری برشمرد و بیان کرد: «او تا آخرین لحظه زندگی‌اش کار کرد و لبخند هیچگاه از لبش برچیده نشد، چقدر خوب است انسان اینطور باشد و بتواند با مرگ مبارزه کند.»

او ادامه داد: «خوش به حال کسی که اینطور زندگی کند. ماشاالله او خیلی خوب بود و انرژی بسیاری داشت، همه هنرمندان نیز او را دوست داشتند و حتی به خاطر زندگی پرتلاطمی که داشت همه علاقه‌مند بودند تا با او کار کنند، به خصوص مریم کاظمی که دوست مشترک ماست و باهم کارهای زیادی کرده‌ایم.»

فیاضی سپس یکی از خاطرات شیرینی که از محب‌اهری در ذهن دارد را اینطور بازگو کرد: «خانم مریم کاظمی تئاتری را روی صحنه داشتند و قرار بود که حسین در آن به ایفای نقش بپردازد اما حال او وخیم شد و امکان حضور روی صحنه برایش مهیا نبود. سپس من را دعوت کردند تا به جای او روی صحنه بروم.

جالب است که یک بار هم حسین به جای من روی صحنه رفت، نمایش «یاجوج و ماجوج» را بنا داشتم روی صحنه ببرم و مشغول کار و تمرین بودم که یک روز سر صحنه حالم بد شد و نتوانستم دیگر ادامه دهم و شب‌های دیگر روی صحنه بروم، به همین منظور از او دعوت کردم تا نقش پادشاه را در این نمایش به جای من بازی کند و او هم با کمال صمیمیت قبول کرد.»

این کارگردان و بازیگر تئاتر همچنین بیان کرد: «خاطرات عجیب و غریبی از او دارم، همسرش او را خیلی دوست داشت و متاسفانه شرایط زندگی باعث شد از هم جدا بشوند ولی دل‌هایشان از هم جدا نشد و شاهد بودم که تا آخرین روزها نیز در کنار هم بودند.»

فیاضی با ابراز تاثر از درگذشت این هنرمند، گفت: «از شنیدن خبر درگذشتش خیلی دلم گرفت، در دوران بیماری بسیار اذیت شد، فکر نمی‌کنم مانند او اینقدر قوی و محکم در برابر فشارها و دردها باشم.»

**

یکی از پررنگ‌ترین و شیرین‌ترین خاطراتی که بیننده‌های تلویزیون از مرحوم حسین محب‌اهری در دهه شصت به خاطر دارند سریال «ق مثل قلقلک» یا «درس شیرین ریاضی» است، سریالی که مرحوم محب اهری در نقش معلم و محمد کدخدایی در نقش مبصر چهار ساله در آن به ایفای نقش می‌پرداختند. درگذشت حسین محب‌اهری بهانه‌ای شد تا در گفت‌وگو با محمد کدخدایی مروری داشته باشیم بر آن سال‌ها که این سریال از تلویزیون پخش می‌شد. کدخدایی از ویژگی‌های مرحوم محب‌اهری نیز گفت و عشق به کار را از پررنگ‌ترین خصائص اخلاقی این هنرمند عنوان کرد.

کدخدایی درباره همکاری‌هایش با مرحوم محب‌اهری در دهه شصت که یکی از پررنگ‌ترین آنها که در ذهن مخاطب باقی مانده سریال «درس شیرین ریاضی» یا «ق مثل قلقلک» بود گفت: «مرحوم محب‌اهری که خداوند رحمت‌شان کند از همان ابتدای آشنایی که با ایشان داشتم ایده‌های بسیار خوبی داشتند و در خلاقیت نمایشی‌شان هیچ شکی نبود. هر کسی که با ایشان کار کرده با این ویژگی‌ها و نبوغ‌شان در زمینه کار هنری آشنا است و این خصائص به او نیز منتقل می‌شود.»

این بازیگر ادامه داد: «آشنایی من با مرحوم محب‌اهری از سال ۶۱ شروع شد ولی از سال ۶۵ با ایشان همکاری‌های مشترکم را آغاز کردم. ما ابتدا در چند تله‌تئاتر از جمله «کوچ عاشقان» با هم همکاری داشتم و بعد از آن نیز در سریال مرحوم حسین پناهی به نام «ماجراهای رونالدو و مرحوم مادرش» این همکاری ادامه پیدا کرد. «هتل پرستاره»، «ماجراهای سرکار اکبری» «هزار برگ، هزار رنگ» که یکی از سریال‌های پربیننده دهه شصت بود هم از دیگر همکاری‌های ما در اواسط دهه شصت بود. اوائل سال ۶۹ هم سریال «ق مثل قلقلک» را با هم کار کردیم. در آن سریال من با بچه‌هایی که به عنوان شاگردان کلاس حضور داشتند تمرین‌های زیادی داشتیم و ایشان هم به عنوان لیدر ما را راهنمایی می‌کردند.»

کدخدایی در ادامه به محبوبیت این سریال در دهه شصت اشاره کرد و گفت: «این سریال به لطف خدا مقبول چشمان زیبای بینندگان افتاد و به دلشان نشست. به همین دلیل این سریال در دهه هفتاد هم ادامه پیدا کرد و سال ۹۱ هم سری جدید آن ساخته شد و در همه مناسبت‌هایی که مربوط به مدرسه می‌شد مثل روز معلم و یا بازگشایی مدارس از شبکه آموزش پخش می‌شد. صبح هم که خبر درگذشت مرحوم محب‌اهری منتشر شد همه شبکه‌ها اقدام به پخش سری جدید آن کردند.»

او درباره روحیه بالا و عشق به کار حسین محب‌اهری نیز بیان کرد: «در دهه شصت که من با ایشان آشنا شدم این روحیه و عشق به کار اوجش بود، ایشان انرژی بسیار زیادی داشتند که نشات گرفته از عشق و علاقه‌شان به کار بود، مرحوم محب اهری مثل یک نوجوان پرشور روی پایشان بند نمی‌شدند. ایشان در دهه شصت پرکارترین و پردرآمدترین بازیگر بودند و خودشان هم به این مسئله اذعان داشتند. یک روز پیششان بودم و خودشان گفتند امسال من پردرآمدترین بازیگر بودم. ایشان در آن دوران تمام موقعیت‌ها را داشتند و این به دلیل انرژی و عشق‌شان به کار بود. ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم….ای بی‌خبر ز لذت شرب مدام ما، این بیت درباره ایشان واقعا صدق می‌کرد چون مرحوم محب‌اهری با تمام وجود عشق به کار داشت و حتی به خاطر کار از خواب و خوراکش هم می‌گذشت. همه کسانی که در این وادی هستند عاشق کارشان هستند اما ایشان از همه یک سر و گردن بالاتر بود. به نظر زنده ماندن ایشان در دهه آخر زندگی‌شان تنها به خاطر عشق به کار و امید و روحیه بالایی بود که داشتند.»

کدخدایی در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره ادامه ارتباطش با حسین محب‌اهری در سال‌هایی که با هم همکاری نداشتند و در دوران بیماری این بازیگر نیز گفت: «در آن سال‌ها با هم رفت و آمد داشتیم، البته بعدها به دلایل مسائل شخصی زندگی‌شان این ارتباط کمی کمرنگ‌تر شد. در دهه شصت و هفتاد من همیشه به همراه خانواده‌ام به دیدار ایشان می رفتم و ایشان پیش ما می‌آمدند. در زمان بیماری‌شان هم همیشه جویای احوالشان بودم.»

این بازیگر در پایان نیز بیان کرد: «من ضمن تسلیت به خانواده ایشان و اهالی هنرشادی روح ایشان را از خداوند می‌خواهم و تنها یک بیت را به عنوان حسن ختام صحبت‌هایم می‌گویم: هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق …. ثبت است بر جریده عالم دوام ما.»

رضا فیاضی ضمن ابراز تاسف از درگذشت حسین محب‌اهری، خاطره جالبی را که با او داشته است، بازگو کرد.