جواد مجابی گفت: «مهرجویی یک کلمه هم درباره ساعدی صحبت نکرد چون می‌ترسید که نانش آجر شود.»
به گزارش تیتر هنر، ماهنامه اندیشه پویا در شماره ۴۶ خود گفت‌وگویی با جواد مجابی داشت.
این شاعر و نویسنده در بخشی از این گفت‌وگو عنوان کرد: «من شاعری هستم که انرژی خودش را صرف نوشتن رمان و قصه و گاهی هم کشیدن نقاشی می‌کند. کتاب و نوشته زیاد دارم اما اگر بخواهم به چیزی فخر کنم، به شاعری است. دوست دارم من را شاعری بدانند که گاهی به کارهای دیگر هم می‌پردازم؛ حالا یا از سر عمد یا از سر اجبار!»
او ادامه داد: «این اجبار هم مالی و اقتصادی بوده و هم اجبار به شکلی دیگر. مثلا من چرا باید درباره شاملو یا ساعدی کتاب بنویسم. سال‌های طولانی درباره ساعدی هیچ چیزی نوشته نشد. اگر دیگرانی که به واسطه ساعدی در جامعه شناخته شدند، این کار را می‌کردند، شاید من دست به کار نوشتن درباره ساعدی نمی‌زدم. منظورم تمام کسانی است که از ساعدی اقتباس کردند و فیلم ساختند که نمونه بارزش هم مهرجویی است.»
مجابی در توضیح این حرفش گفت: «اجاره‌نشین‌ها مال ساعدی است اما مهرجویی همیشه گفته که مال من است. او یک کلمه هم درباره ساعدی صحبت نکرد چون می‌ترسید که نانش آجر شود. این خیلی بد است. او و دیگران همان قدر با ساعدی دوست بودند که من دوست بودم.»
