در آغاز میلی به انجام این کار نداشتم زیرا به نظر من قصه‌های «شکسپیر» افتضاح است اما با خود فکر کردم من هم می‌توانم اقتباسی جدید از آثار این نویسنده ارائه کنم و دیگر لازم نیست برای اثر جدید خود قصه‌ای تازه خلق کنم. خلق قصه تازه برای من بسیار سخت است. اینجا بود که با ایده پروژه «شکسپیر» روبه‌رو شدم که قرار بود نویسندگان برای یادبود این نویسنده از آثارش الهام بگیرند و کلماتی جدید خلق کنند.
حتماً تجربه این موضوع را دارید که یکی از دوستانتان اتفاقی درباره زندگی خود برای شما شرح دهد و در پایان داستان شما به دنبال حفره‌هایی هستید که دوست شما برای حفظ آبروی خود آن را بیان نکرده است یا در ذهن صدای طرف دیگر ماجرا را تصور می‌کنید. دلیل انتخاب «رام کردن زن سرکش» نیز این بود. پس از خواندن این داستان با خود فکر کردم چقدر عجیب است. این نمایشنامه از اغراق بسیاری برخوردار است. بنابراین تصمیم گرفتم داستان را کمی تغییر دهم تا کمی منطقی به نظر آید.
باید اعتراف کنم که خیلی دیر اهمیت «شکسپیر» در ادبیات را متوجه شدم. اولین بار در کالج بود که به ارزش او پی بردم. دوستی در کالج داشتم که پس از ماجرایی که برای او رخ داد بسیار ناراحت بود و پس از خواندن یکی از غزل‌های «شکسپیر» احساس آرامش کرده بود. در واقع آن دوستم بود که ارزش «شکسپیر» را دریافته بود اما برداشت دوستم درباره او برای من بسیار جذاب بود.
به نظر من قصه نمایشنامه‌های «شکسپیر» بسیار ساده، ابتدایی و گاهی غیرقابل‌باور است. موضوعاتی که شاید در زمان حیات نویسنده برای مخاطب جذابیت داشت یا با استفاده از امکان اجرای آن روی صحنه برای بیننده قابل‌تحمل بود. آنچه من می‌خوانم و می‌بینم قصه‌های کودکانه‌ای است که نیاز به رمزگشایی ندارد. این زبان «شکسپیر» است که بسیار جذابیت دارد. شکل روایت و استفاده او از کلمات سبب شده است این داستان‌های ساده پس از سال‌ها در میان خوانندگان و اهل کتاب ماندگار شود. معتقدم قهرمان‌سازی از این نویسنده جلو استفاده نویسندگان جوان از آثار وی را می‌گیرد. نویسندگانی که با استفاده از آشنایی با تغییرات زمانه خود قادر هستند این داستان‌ها را برای خواننده امروزی جذاب کنند.»
