سقراط که از محکومیت خود آگاه شده بود از زندانبان می‌پرسد چه باید بکند و او پاسخ می‌دهد «کاری ندارد، ‌جز اینکه زهر را سر بکشد و مدتی راه برود تا در پای خود احساس سنگینی کند، پس از آن هم باید دراز بکشد تا زهر کار خود را بکند».1 سقراط چنین می‌کند، آنگاه به حواریون خود که در اطرافش هیاهو و شیون می‌کنند، خیره می‌شود، لحظاتی بعد تکان می‌خورد و چشم‌هایش بی‌حرکت می‌ماند. مرگ سقراط از مهم‌ترین وقایع تاریخی و نقطه شروعی در تاریخ ایده‌پردازی است. در مرگ‌طلبی سقراط آرمانی وجود دارد که همچون هر آرمانی باعث خوش‌بینی و...