بازیگر فیلم نفس با اشاره به بی‌علاقگی‌اش برای ورود به سینما، از عشقش به تئاتر و فعالیتش در سینما گفت.
به گزارش هفت هنر، پانته‌آ پناهیها در گفت‌‌وگو با روزنامه اعتماد چگونگی ورودش به سینما را اینگونه بیان کرد: «واقعیت این است که از بازی در تئاتر لذت می‌بردم و دلم نمی‌خواست به سینما بیایم. از دنیای بازیگری سینما لذت نمی‌بردم و از داستان‌هایی که پیرامون هنر بازیگری در سینما وجود داشت نیز خوشم نمی‌آمد. زمانی که تازه وارد تئاتر شده بودم، پیشنهاد بازی در سینما به من داده شد. اما من خواستم که اجازه دهند به جای بازی منشی صحنه شوم ولی در نهایت یک نقش هم بازی کردم. به این ترتیب بازی در فیلم «مواجهه» در کنار کار منشی صحنه بودنم اتفاق افتاد.»
پناهیها ادامه داد: «بعد از این فیلم در سال ٧٩ در فیلم «آن مرد را نکشید» رفتم اما بعدها توقیف شد. همان‌جا بود که تصمیم گرفتم دیگر بازیگری سینما نکنم و همزمان با بازی در تئاتر، پشت صحنه سینما بمانم. تا اینکه همکاری و دوستی دلنشینی بین من و تینا پاکروان سر فیلم «وقتی همه خوابیم» بهرام بیضایی شکل گرفت. بعد از آن تینا به من گفت من نقشی برایت در فیلم خودم نوشته‌ام و تو باید آن را بازی کنی و من هم قبول کردم.»
بازیگر فیلم «گس» افزود: «بعد از به پایان رسیدن بخش اول «سرزمین کهن» ساخته کمال تبریزی، حرفه منشی صحنه در سینما را کنار گذاشتم و تئاتر را جدی دنبال کردم. در همین زمان بود که با کیارش اسدی‌زاده آشنا شدم و گفت که فیلمنامه «گس» را نوشته و نقشی برای من نیز در نظر گرفته است و تاکید کرد که اگر کمک نکنم، نمی‌تواند فیلم را بسازد. خلاصه با اصرار زیاد و البته توجه به این موضوع که قرار بود صابر ابر نقش مقابل مرا را بازی کند، قبول کردم. در واقع بازی در این دو فیلم به شکل حرفه‌ای برای من اتفاق نیفتاد و به واسطه دوستی با عوامل، کاملا دلی کار کردم».
وی درباره حضور حرفه‌ایش در سینما گفت: «بعد از «گس»، کاوه سجادی حسینی از نقش زنی کر و لال در فیلم جدیدش «بوفالو» به من گفت و من هم برای بازی رفتم. البته بخش عمده‌ای از نقش در تدوین از دست رفت اما تجربه جالبی برای من بود. از آن فیلم به بعد ماجرای بازیگری به عنوان شغل جدی‌تر شد و حس کردم در کنار بازیگری به عنوان یک شغل، می‌توان از کار در سینما هم لذت برد.»
بازیگر نمایش «نفس» درباره جریان آشنایی‌اش با نرگس آبیار و بازی‌اش در اینم فیلم خاطرنشان کرد:« روزبه سجادی حسینی، دستیار کارگردان، در جریان بازی من در فیلم «بوفالو» بود و من را به نرگس آبیار پیشنهاد داد. کارگردان هم معتقد بود حضور بازیگر همسن و سال «ننه آقا» در این پروژه با وجود شرایط سخت کاری انتخاب اشتباهی است و نیاز به بازیگر پرانرژی‌تری دارد.»
پناهیها در ادامه گفت:« به عنوان کسی که سالها در پشت صحنه کار کرده‌ام، دقت و وسواس زیادی داشتم و می‌دانستم بازی در این نقش خیلی ریسک دارد. اما نترسیدم فقط کنجکاو بودم و جالب بود که ببینم از پس کار برمی‌آیم یا خیر. «ننه آقا» به علت سن بالا و بومی بودن کاراکتر از من بسیار دور بود و همین موضوع در آغاز مرا هیجان‌زده کرده بود. از ابتدا به خانم آبیار هم گفتم از تمرین نمی‌ترسم. تمرین کنیم و ببینیم این لحن و کلامی که شما می‌خواهید در لهجه‌ام وجود دارد یا نه و قرار شد بعد از این مرحله قرار تست گریم بگذاریم.»
بازیگر سریال «شهرزاد» در پایان اذعان داشت:«بازخورد بدی از نقش تا به حال نشنیده‌ام و ندیده‌ام اما خودم هنوز وقتی خودم را در فیلم می‌بینم تا حدی از دیدنش خجالت می‌کشم. من همیشه از نقشی که بازی می‌کنم، خجالت می‌کشم و وقتی بازی خودم را می‌بینم به نظرم از همه بدتر هستم. به این معروفم که بعد از تئاترهایم همیشه گم می‌شوم. مگر اتفاق خاصی بیفتد و مثلا ٣٠ اجرا رفته باشم تا من کم‌کم پیدا شوم. در سینما هم اساسا با شنیدن صدا و تصویر خودم اذیت می‌شوم. حال عجیبی است و وقتی خودم را روی پرده می‌بینم، از خجالت در صندلی فرو می‌روم!»
