دردی که یک مادر در زمان زایمان متحمل میشود برابر «شکستن همزمان بیست استخوان» است.
اسم تاثیرگذار فیلم بدون اینکه اشاره مستقیمی از آن در داستان شده باشد مخاطب را به جایی خیلی قبل تر از شروع داستان پرتاب میکند. فداکاری های یک مادر که از زمان تولد فرزندش شروع میشود.
فیلم برادران محمودی نگاهی انسانی و دردمند به معضلات یک خانواده افغان مقیم ایران دارد. داستان دو برادر که یکی در آستانه مهاجرت به آلمان است و برادر بزرگتر به سختی هزینه های سفر او و خانواده اش را فراهم میکند با این شرط که مادر پیرشان هم که به شدت دلبسته نوه هایش است با برادر کوچکتر برود. اما فاروق (برادر کوچک) شب قبل از سفر از بردن مادر سرباز میزند عظیم (برادر بزرگتر) با برادر کوچک درگیر میشود و او را بی غیرت میداند و مادر را با خود به خانه اش میبرد. کمی بعد مشخص میشود که مادر به دیابت پیشرفته مبتلاست و باید پیوند کلیه شود. عظیم (با بازی خوب محسن تنابنده) که یک کارگر معمولیست باید برای مادر کلیه پیدا کند. کشمکش های بیرونی عظیم با شغل سخت، نداشتن بیمه و قانون منع اهداء عضو ایرانیان به اتباع خارجی که در بزنگاهی درست مخاطب را غافلگیر میکند و درگیری درونی او برای اینکه خود میتواند اهدا کننده باشد اما ممکن است در آینده نزدیک خودش هم به مشکل مادر دچار شود و باید بین جان مادر و سلامتی خود یکی را انتخاب کند و عظیم سلامتی خود را انتخاب میکند، بالانس خوبی به قصه داده است. نقطه اوج داستان زمانیست که فاروق برای اهداء کلیه اش به مادر به ایران بر میگردد.
او در بیمارستان متوجه امتناع عظیم میشود ولی بر خلاف انتظار مخاطب به برادرش حق میدهد و این باز هم مادر به حکم فرزندان محکوم به فداکاری ست.
«شکستن همزمان بیست استخوان» که نماینده افغانستان در اسکار است فیلم خوبیست اما خالی از اشکال نیست. از موضوع قانون عجیب و غیر انسانی اهداء عضو در ایران خیلی زود رد میشود. در ابتدای داستان کم لطف های مادر نسبت به پسر بزرگش که فرزند ندارد قانع کننده نیست. خرید کلیه از بازار سیاه برای یک مهاجر افغان که خیلی سریع اتفاق می افتد منطقی به نظر نمیرسد. با این حال فضاسازی خوب فیلم. بازی روان بازیگران افغان. صحنه های خارج از چارچوب سینما ی ایران مانند در آغوش کشیدن مادر و فرزند و … فیلم جدید برادران محمودی را دیدنی کرده است.
نویسنده: مروه میرزهرایی
