این برای هنرمندی که در بازی دادن عروسک تخصص دارد مثل خواننده‌ای است که حنجره و صدایش را از دست داده باشد که اتفاق ناخوشایندی است. خانم برومند، دبیر جشنواره عروسکی، انسانیت به خرج داده بود و از این هنرمند برای مراسم افتتاح دعوت کرده بود. چون دنیا آن روزهای دشوار کمی سخت و همراه با یأس به جهان و آینده می‌نگریست و لازم بود خانواده عروسکی از او حمایت کند که شد آخرین دیدار من با این هنرمند. دنیا فنی‌زاده اوایل به کارهای صحنه‌ای هم می‌پرداخت ولی بعدها بیشتر جذب تلویزیون شد و بسیار ماهرانه به فعالیتش ادامه داد. متاسفانه عرصه نمایش عروسکی صحنه‌ای از نظر مالی و هم به لحاظ تکثر با کاستی‌هایی مواجه است و نمی‌تواند چنین استعدادهایی را برای خود حفظ کند. به هر روی، از آنجا که دنیا یادگار بازیگر بسیار توانای تئاتر و سینمای ایران – پرویز فنی‌زاده- بود همواره نام و خاطره پدرش را در ذهن من زنده می‌کرد و تمام طنازی و هنرمندی پدرش در عروسک گردانی دنیا دیده می‌شد؛ ویژگی‌هایی که به خوبی نشان می‌داد استعداد هنری را از پدرش به ارث برده است. این فرصت هم برایش وجود نداشت که بتواند خیلی متفاوت عرض اندام کند ولی هرجا بود با قدرت کار می‌کرد. گرچه در نسل جدید نیز افرادی عاشق کار بازی‌دهندگی عروسک قدم به عرصه گذاشته‌اند اما افرادی مثل دنیا فنی‌زاده بسیار کم هستند. من بیشتر دورادور شاهد فعالیت‌های هنرمندانه‌اش بودم. دنیا بعد از ماه‌ها رنج، اینک به آرامش رسیده ولی خانواده هنرمندان عروسکی ایران را داغدار و متاثر کرده است.
