تحقیقات جدید نشان می‌دهد که احتمالا دلیل لو رفتن مخفیگاه آن فرانک، دختر یهودی و نگارنده مشهور خاطرات دوران جنگ جهانی دوم، خیانت نبوده و نازی‌ها به طور اتفاقی مخفیگاه او و خانواده‌اش را پیدا کردند.
به گفته محققان موزه آن فرانک در آمستردام، نیروهای نازی احتمالا در جستجوی هشت یهودی پنهان شده در آن خانه نبودند و برای تحقیق در مورد تقلب در کوپن جیره غذایی به آن خانه حمله کردند.
در نتیجه هجوم به خانه شماره ۲۶۳ خیابان پرینسخراخت در آمستردام، کلیه ساکنان آن به اردوگاه مرگ آشویتس منتقل شدند.
تحقیقات جدید می‌گوید: “همیشه سئوال این بوده که چه کسی به آن فرانک و سایر ساکنان آن خانه خیانت کرد؟ در حالی که این تمرکز چشمگیر روی موضوع خیانت موجب شده تا سایر ابعاد بررسی این قضیه محدود شود.”
از قرار معلوم کمی قبل از حمله، فردی ناشناس به “اس دی” (نهاد اطلاعاتی حزب نازی آلمان) تلفن زد و جزییات مخفیگاه آن فرانک را خبر داد، اما مطالعات جدید این فرضیه را به چالش کشید.
محققان با مطالعه تمام خاطرات آن فرانک از مارس ۱۹۴۴ به این نتیجه رسیدند که دلیل حمله احتمالا تقلب در کوپن‌های جیره غذایی و فعالیت‌های کاری غیر قانونی بوده است.
آن فرانک که بود؟
آن فرانک از یهودیان آلمان بود که از ترس کشتار نازی‌ها به هلند پناه برده بود.
او در مدتی که در آمستردام بود، به طور مرتب خاطرات خود را در مخفیگاه می‌نوشت. یادداشت‌های او از سال‌هایی که هلند در اشغال ارتش نازی بود، شهرت جهانی دارد و به زبان‌های بسیار، از جمله فارسی، ترجمه شده است.
آن فرانک ۱۵ ساله به همراه هفت نفر دیگر در مخفیگاهش در آمستردام هلند دستگیر و به اردوگاه آشویتس منتقل شد. او تنها چند هفته قبل از زمان آزادی به دلیل بیماری تیفوس در اردوگاه کار اجباری برگن بلزن (در شمال آلمان) درگذشت.
از میان هشت نفر دستگیر شده در آن خانه، اتو فرانک، پدر آن تنها کسی بود که پس از جنگ جهانی دوم زنده ماند.
””کوپن نداشتیم ””
از ۱۰ مارس ۱۹۴۴ آن فرانک بارها راجع به دستگیری دو مرد که در کار کارت‌های جیره غذایی تقلبی بودند، نوشته است. او آن‌ها را “ب” و “د” نامیده که به مارتین بروور و پیتر داتزلار اشاره دارد.
این دو نفر فروشنده‌های شرکتی بودند که در همان ساختمان محل زندگی آن فرانک، قرار داشت. خانه‌ای که آن فرانک در قسمتی از آن مخفی شده بود. مغازه اوتو فرانک، پدر آن نیز در همین محل بود.
آنا روز ۱۴ مارس نوشت: “ب و د را گرفتند و در نتیجه ما دیگر کوپنی نداریم…”
به این ترتیب مشخص می‌شود که خانواده فرانک دست‌کم بخشی از کوپن‌های غذایشان را یواشکی از این دو فروشنده می‌گرفتند.
محققان با بررسی گزارش‌های پلیس و اسناد دادگستری متوجه شدند نیروهای پلیس که آن و سایرین را پیدا کردند از کارمندان بخش شکار یهودیان مخفی شده نبودند و آن‌ها مسئول پرونده‌هایی در رابطه با پول نقد، امنیت و جواهرات بودند.
این تحقیق همچنین نشان می‌دهد که پلیس بیش از ۲ ساعت در خانه وقت گذرانده بود؛ زمانی که برای بازداشت آدم‌های پنهان شده در مخفیگاه خانه‌ها زیاد محسوب می‌شد.
طبق مدارک همچنین افراد دیگری که با این خانه ارتباط داشتند از سوی نازی‌های هلند به دلیل کارهای غیر قانونی جریمه شده بودند.
محققان معتقدند: “این شرکت جایی بود که افراد به طور غیر قانونی کار می‌کردند و دو فروشنده مورد نظر به دلیل فروش کوپن‌های غذا دستگیر شدند، موضوعی که خطر جلب توجه مسئولان دولتی را بالا می‌برد.”
سند دقیقی که مشخص کند چه کسی آن فرانک و سایر ساکنان خانه را به نازی‌ها لو داد، پیدا نشده است.
