ما ملتی احساسی هستیم. با یک مویز گرمی‌مان می‌شود و با یک غوره سردی‌مان. این ویژگی اخلاقی را بارها در موارد مختلف نشان داده‌ایم. در دقایق اولیه یک بازی فوتبال چنان مربی تیم مورد علاقه‌مان را تشویق می‌کنیم که حنجره‌مان خش می‌افتد و از دقیقه 80 به بعد وقتی از نتیجه ناراضی هستیم هر چه فحش و ناسزا که یاد گرفته‌ایم را نثار مربی محبوب‌مان می‌کنیم.
به گزارش هفت هنر، فرزاد حسنی هم با آگاهی از این خصوصیت برای توجیه عمل زشتش دقایقی از آنتن شبکه سوم را در یکی از بهترین ساعات به خود اختصاص داد تا با صدایی نازک و لحنی محزون، که هیچ شباهتی به لحن و صدای چند روز پیشش نداشت، از خودش رفع اتهام کند.
اما این سناریو مانند همان قسمت جنجال‌برانگیز انقدر ضعیف چیده شده بود که هیچ حسی را در بیننده برنمی‌انگیخت. حسنی با تمام حس و حال و بازی زیر پوستی که می‌خواست ارائه بدهد ولی باز نمی‌توانست پیام‌آور یک آدم نادم و پشیمان باشد. او دیشب بیشتر شبیه کسی بود که از ترس به خطر افتادن موقعیتش، جلوی دوربین آمده است.
در احساسی بودن مردم ایران شکی نیست ولی همان‌ها فرق یک نمایش ساختگی و با یک عمل صادقانه را تشخیص می‌دهند. برای بینندگان تلویزیون این اولین بار نیست که از فرزاد حسنی که همیشه نگاهی از بالا به محیط پیرامونش دارد چنان رفتارهایی را ببینند. او بارها هنگام اجرای برنامه‌هایش با چهره و لحنی حق به جانب، بیشتر قصد خودنمایی داشته تا اجرای برنامه.
فرزاد حسنی هیچ‌گاه مجری مورد علاقه مردم نبوده و دقیقا به همین دلیل به محض دیدن اشتباهی از او همه علیهش شوریدند. مخاطبان، حسنی را از جنس خودشان نمی‌دانند. حالا هر چقدر که می‌خواهد ژست‌های مظلوم‌نمایانه بگیرد و حرفهای سوزناک بزند. او حتی همین کار را هم با تهدید انجام داد و دست پیش را گرفت تا پس نیفتد.
در طول این مدت مجری‌های زیادی مثل فتیله‌ای‌ها، علی ضیا اشتباهاتی داشته‌اند ولی هیچ‌گاه آنتن سیما در بهترین زمان پخش آنتن در اختیارشان قرار نگرفته است. بهرحال تیمی که سراسیمه سعی در جمع کردن اوضاع داشت، باید بدانند همه اعتبارشان را از همین تلویزیونی دولتی که با پول مردم اداره می‌شود، گرفته‌اند و جای توجیهات مختلف در رفتارهایشان تغییر رویه دهند.
