یکی از نقاط منفی برنامه‌های گفت‌وگو محور در تلویزیون تعریف و تمجیدهای بی اندازه مجری‌های تلویزیون از مهمانان‌شان است. گاهی آش تعریف کردن چنان شور می‌شود که حوصله مخاطب را سر می‌برد و باعث عوض کردن شبکه تلویزیونی می‌شود.
به گزارش تیترهنر، چنین معضلی را معمولا در شب‌های اعیاد که مدیران شبکه‌ها می‌خواهند زمان برنامه‌هایشان را با گفت‌وگو با چهره‌های هنری و ورزشی پر کنند می‌توان بیشتر و بهتر دید. بهترین نمونه‌اش را می‌توان در ولادت پیامبر اسلام (ص) مشاهده کرد. جایی که شبکه‌ها یک برنامه گفت‌وگو محور با چند مهمان داشتند و می‌خواستند به هر طریقی برنامه‌شان را جذاب کنند.
شبکه پنج که استاد برنامه‌های گفت‌وگو محور در فضاهای عمومی است این بار هم همان روال گذشته‌اش را تکرار کرد و با استفاده از مجری‌های غیرمتخصص دو بازیگر تلویزیون را به برنامه‌اش دعوت کرد. مهمان اول یوسف تیموری بود. اگر از سوالات کلیشه‌ای هر دو مجری بگذریم آنها در مواجهه با تیومری هر چند دقیقه یک بار از مرام و معرفت و هنر و مردمداری این بازیگر تعریف می‌کردند. تیموری اگر موضوعی را تعریف می کرد مجری‌های برنامه به سرعت به دنبال ادامه آن تعریف با تمجید و تعارف‌های مکرر از مهمان‌شان بودند.
آش این سبک مجری‌گری وقتی شور شد که لیندا کیانی هم به جمع مهمانان دعوت شد و مجری‌ها دوباره به همان سبک و سیاق تکراری شروع به تعریف و تمجید کردند. وقتی خانم مجری با شور و هیجانی تصنعی از کیانی درباره خانواده دوست بودن و علاقه‌اش به مادرش گفت، لیندا کیانی در جواب پاسخ داد مگر کسی هست که به خانواده و مادرش علاقه نداشته باشد؟ سوال به بقدری بی معنی بود که کیانی هیچ جواب دیگری برایش پیدا نکرد.
در شبکه سوم سیما باربد بابایی میزبان لیلا اوتادی بود و دوباره همان حجم از تعاریف اغراق آمیز و کلیشه‌ای به راه افتاد. بابایی هم چند دقیقه یک بار از هنر و اخلاق و ادب اوتادی تعریف می کرد و انگار هیچ سوال و کار دیگری نداشت.
در برنامه حالا خورشید نیز مجری‌های جوان این برنامه صبحگاهی شور این قضیه را در می‌آورند. ترابیان امروز صبح سیاوش چراغی پور را به برنامه‌اش دعوت کرده بود و پس از هر سوال لب به تمجید و تحسین باز می‌کرد و در آخر برای باور پذیرکردن حرف‌هایش یک جدی گفتم را می‌آورد. این رویه معمولا در برخورد مجری‌های برنامه حالا خورشید وجود دارد و مخاطب جای دیدن یک گفت‌وگو شاهد تعریف و تمجیدهای پشت سر هم است.
اینها تنها نمونه‌هایی بود که در چند شب اخیر از تلویزیون پخش شد و چنین برنامه‌هایی در طول سال ادامه دارد. این سبک گفت‌وگو جز هدر رفت وقت و انرژی سازندگان و مخاطبان خروجی دیگری ندارد و تنها باعث آگاهی بیننده نمی‌شود بلکه کلافگی‌اش را هم در پی دارد.
از مجری‌های تلویزیون انتظار گفت‌وگوهای سخت و چالشی نداریم ولی حداقل انتظاری که از آنها می‌رود آن است که قبل از دعوت مهمان چند سوال جالب طرح کنند و بفمند نیازی به این حجم از تعارف و تعریف نیست. متاسفانه مجری‌های تلویزیونی آشنایی چندان با گرفتن گفت‌وگوهای جذاب ندارند و همه چیز در حد همان تعاریف کلی می‌ماند.
