ضبط نخستین کتابهای صوتی که بیشتر با هدف استفاده نابینایان انجام میشد در دوران خود بحثهای زیادی را موجب شده بود؛ برخی روشندلان از ممیزیهای صورت گرفته شکایت داشتند و بسیاری دیگر براین باور بودند که انتخاب کتابهای خوب برای ضبط بیشتر سلیقهای بود تا تبدیل کتابهای مورد توجه بینایان برای نابینایان.
بازآفرینی کتابهای صوتی قدیمی پس از آن صورت گرفت که موسسه ملی خدمات روشندلان کانادا که هماکنون 25 هزار عنوان کتاب صوتی را برای نابینایان آماده کرده است، تصمیم گرفت تا به جای حمل دستگاههای حجیم و سنگین کتابهای صوتی دهه 1930 با دیجیتالی کردن آنها دسترسی را آسانتر کند. نخستین کتابهای صوتی بیشتر با هدف استفاده مجروحان نابینای جنگ جهانی اول تولید شدند و کارشناسان بر این باور هستند که «گردباد» نوشته «جوزف کنراد» در آن زمان توسط یکی از نظامیان پیشین ارتش به کانادا برده شده باشد.
اقدام برای بازآفرینی کتابهای سخنگوی قدیمی نخست به همت «متئو رابری»، استاد ادبیات مدرن دانشگاه «کویین مری» لندن انجام شد و پس از انتشار اخبار آن بود که یک مجموعهدار کانادایی اعلام کرد نسخه قدیمی صوتی «گردباد» را در اختیار دارد اما تا زمان خواندن یافتههای «رابری» نمیدانست که این نسخه بسیار ارزشمند است.
«رابری» میگوید: «این کشف برای تمام کسانی که به ادبیات علاقهمند هستند کشفی بسیار شگرف است؛ این یافته میراث فرهنگی ارزشمندی هم برای نابینایان و هم برای بینایان بهشمار میرود.»
«مارک مککریی» از مدیران ارشد کتابخانه آثار ادبی صوتی نیز گفته است: «سال گذشته هشتادمین سالگرد تاسیس این کتابخانه بود و پیدا شدن مجموعه اصلی از کتابهای سخنگو پس از این همه سال جشن ما را تکمیل کرد.»
پیش از این کتابی با عنوان «داستان ناگفته کتابهای سخنگو» نیز توسط انتشارات دانشگاه «هاروارد» منتشر شده بود.