میلاد اکبری تنظیمکننده و آهنگسازی که سابقه همکاری با خوانندگانی چون مانی رهنما، نیما مسیحا، رضا صادقی، فریدون آسرایی، حمید عسکری، عماد طالب زاده، امیر کریمی، گرشا رضایی و … را در کارنامه کاریاش دارد در شب تولدش از همکاری با حمید اصغری خواننده قطعه معروف «عسل خانم» که به تازگی دوره ممنوع الفعالیتیاش به پایان رسیده است صحبت کرد و گفت نمیخواهد همانند همکارانش در موسیقی پاپ میراثدار باشد.
به گزارش تیتر هنر، این تنظیم کننده درباره عدم همکاری با خوانندگان و چهره های جدید، توضیح داد: ممکن است چهره جدید در خوانندگی شانس بیشتری برای معروفیت به نسبت خوانندهای که چندین سال فعالیت میکند داشته باشد اما بشخصه بهدلیل شرایط روحی و شناختی که از خودم دارم ترجیح میدهم با خوانندهای حرفهای کار کنم چون شما باید به یک چهره جدید الفبای خوانندگی تا روی استیج رفتن را آموزش بدهید و من آدم این دردسرها نیستم و اگر شما بتوانید خوانندهای که عمر کاریاش به هر دلیلی اعم از بیماری، ممنوعالکاری و … تمام شده را مجددا به عرصه بازگردانید، اتفاق بزرگی را رقم زدهاید. من به دنبال بیزینس در این کار نیستم و ترجیح میدهم تولید کننده حرفهای برای خوانندهای حرفهای باشم. البته شاید بعدها به این نتیجه برسم که چهرهای جدید را معرفی کنم.
میلاد اکبری با اعتراض به نحوه همکاری تهیهکنندگان با چهرههای جدید در عرصه خوانندگی، اظهار کرد: اکنون نحوه همکاری شرکتها با خوانندگان به گونهای شده که خواننده در مدت زمان پنج تا ده سال در اختیار شرکت قرار میگیرد و حتی آب خوردن و نفس کشیدنش هم به آن شرکت بستگی دارد ولی ما آدم اینگونه قراردادها و پایمال کردن حق دیگران نیستیم. روندی که اکنون بسیاری از شرکتها در پیش گرفته اند؛ قراردادهای نود به ده یا هشتاد به بیست درصد است که منجر به تباه کردن عمر یک هنرمند میشود که در آخر با آن همه اجرا و زحمت برایش یک خانه باقی میماند و بُرد این داستان برای شرکت است. اگر روزی به این نتیجه برسم که چهره جدیدی را که مستحق حضور روی استیج و دیده شدن است را معرفی کنم، طوری همکاری خواهم کرد که حق آن فرد ضایع نشود.
این آهنگساز و تنظیمکننده با اعلام اینکه هر خواننده و تولید کنندهای ملزم به همکاری با شرکت فرهنگی و هنری برای برگزاری اجرا است، گفت: اگر هر خوانندهای با هزینه شخصی بتواند به شهرت لازم برای استیج برسد باید با یک شرکت همکاری کند و هرکدام از شرکتها در ابتدای همکاری حداقل پنجاه درصد عواید یک خواننده را میخواهند. در نتیجه حق کشی از ابتدای ماجرا شروع میشود و در بهترین شرایط اگر شما خوانندهای را با چندین کار به شرایط برگزاری کنسرت برسانید باید با یک شرکت قراداد امضاء کنید به همین خاطر ترجیح دادم میراثدار نباشم.
وی که سابقه همکاری با خوانندگان مطرح بسیاری را در کارنامه کاریاش دارد، بیمحتوایی آثار موسیقی پاپ را دلیل اصلی عدم ماندگاری چهرههای جدید عرصه خوانندگی عنوان کرد و افزود: موجی در موسیقی پاپ به راه افتاده که بسیاری روی آن سوار شدهاند و با انتشار ترانههای سطحی که متاسفانه گوش مردم به آن عادت کرده است وارد موسیقی میشوند و مدتی برای مردم جذابیت دارند. نکته جالب این است که اگر قطعهای مورد استقبال قرار بگیرد، دیگر خوانندگان هم از روی همان کار کپی میکنند و انقدر این تقلید ادامه دار میشود که مخاطب همان قطعه اصلی را هم پس میزند. اکنون فضای موسیقی پاپ غیرقابل پیش بینی است و شرکتهای تهیهکنندگی هراز گاهی چند خواننده جدید را با آثار سطحی به مارکت موسیقی معرفی میکنند و مخاطبان بعد از شنیدن چند کار از آنها، دیگر تمایلی به شنیدن آثارشان ندارند. چون این خوانندگان همچون رضا صادقی، احسان خواجه امیری، محسن یگانه و … دارای ریشه نیستند که ده سال روی استیج بروند و به جرات میتوان گفت چهل درصد خوانندگان نسل جدیدی که این روزها روی صحنه میروند و اجرا میگذارند؛ حتی شایستگی این را ندارند که پایشان را روی پلههای استیج بگذارند.
وی اضافه کرد: زمانی که بهترین آهنگ سال، آهنگی انتخاب می شود که دارای محتوا نیست، شما دیگر معیاری برای کار ارزشمند ندارید. از طرفی هرکسی برای خودش مافیایی به راه انداخته و جهتی به موسیقی پاپ داده است.
