منوچهر شاهسواری(مدیرعامل خانه سینما) با حضور در برنامه ۳۵ گفت و گوی صریحی با فریدون جیرانی داشت که در ادامه گزیدههایی از این گفتوگو را میخوانید:
?ما در خانه سینما جایگزین کسری های دیگر جامعه نیستیم و خانه سینما به ذات یک نهاد صنفی است و حد عمل و اختیار یک نهاد صنفی مشخص و معین است.
?سرمایه اصلی سینمای ایران همین بچه هایی هستند که دارند اعتراض می کنند و چه خوب که به ما اعتراض می کنند و نه آنها نه ما نباید خانه سینما را به عنوان یک واحد سیاسی در نظر بگیریم
?به نظر من خط قرمز خانه سینما فعالیت سیاسی است. بیانیه دادن یک سنت سیاسی است که به ما منتقل شده. بعضی فکر می کنند ما راجع به هر چیزی باید بیانیه بدهیم و بیانیه نقطه پایانی یک فعالیت است. در حالی که خانه سینما باید ریشه اعتراض را پیدا کند و دنبال حلش باشد.
?در موضوع دستور قضایی برای ممنوع الکاری برخی دفاتر و افراد ما می توانستیم راحت یک بیانیه بدهیم و هر کسی هم به ما می گفت می گفتیم ما که کارمان را کردیم. اما سراغ رایزنی و تعامل رفتیم و تا اینجا به نتایج مثبتی رسیده ایم.
?بیانیه تبعات دارد. در مسیر بیانیه دادن، اگر بیانیه نشد باید تظاهرات کنیم . اگر تظاهرات نشد باید بست بنشینیم. این روش احقاق حق در شرایط بن بست است و از نظر من در شرایط فعلی بن بستی وجود ندارد.
?ما در فضای پر التهاب نتایج خوب نمی گیریم. اگر حق با ماست چاره ای نداریم جز اینکه با هر نهاد و ارگانی وارد مفاهمه بشویم و راه مفاهمه گفت و گوست نه بیانیه
?خانه سینما نسبت به هیچکدام از اصناف حکم اداری ندارد. اصناف مستقل اند. اگر کارگردانی مشکلی دارد باید برود سراغ کانون کارگردانان نه خانه سینما و خانه سینما نمی تواند جایگزین صنف باشد. اصناف هر موقع بیانیه ای داشتند داده اند و خانه سینما اجازه حکم به هیچکدام از اصنافش را ندارد.
?اعتراضات وقتی مبانی صنفی داشته باشد قابل مذاکره و گفت و گوست. وقتی اعتراضات مبنای سیاسی پیدا می کند، آنوقت است که شما از من می پرسید چرا خانه سینما کاری نمی کند؟
?وقتی هیٸت مدیره برای خانه سینما انتخاب می کنیم، وظایف مان منتقل نمی شود. همه در میدانیم و نباید بعد از انتخاب هیٸت مدیره در جرگه معترضین قرار بگیریم.
?شعار امسال جشن احترام به تماشاگر است و روز ملی سینما روز احترام به تماشاگر است.
?سال آینده ما جشن خانه سینما را از نظر ماهیتی و اجرایی تغییر می دهیم و می شود جشنی که منطقش با امروز سینمای ایران هماهنگ است. یک هفته بعد از جشن امسال هیٸت رییسه دایم جشن آینده خانه سینما کارش را اغاز می کند.
?در نتیجه مطالعات خانه سینما و تعامل با سازمان سینمایی فرایند صدور مجوز فیلمسازی تغییر کرد و نتیجه اش شد آنچه امسال دیدید. حاصل این تعامل بروز استعدادهایی چون مهدویان و روستایی و قربانی و بیگلری بود.
?باسیم خاردار نمی شود جلوی سیل را گرفت. سینمای ما باید جوابگوی میل به یشرفت و کیفیت تماشاگر امروز باشد. دیگر نمی شود با معیارهای قدیمی جواب این میل را بدهیم. حتی دیوار فرهنگی را باید بین تماشاگران برداشت و دیگر شهرستانی و تهرانی و شهر بزرگ و شهر کوچک معنا ندارد. ما در یک جهان یکپارچه زندگی می کنیم و دیگر نمی توانیم سینما را با سنتهای گذشته اداره کنیم.
?دیگر نمی توانیم در ارشاد دو پروانه سینمایی و ویدیویی برای فیلم داستانی بدهیم. من از اینکه جوانی با پروانه ویدیویی احساس تحقیر کند نگرانم. اگر قرار است فیلمساز با مردم ارتباط برقرار کند باید از یک جا پروانه بگیرد.
?طرح هنر و تجربه یکی از دستاوردهای موثر دکتر ایوبی است هرچند من نقدهایی به آن دارم.
?قانون این است که فیلم های حاضر در جشن خانه سینما باید پروانه نمایش سینمایی داشته باشند. اصلا برایمان مهم نیست این فیلم ها کجا و چگونه اکران شده اند. به دوستان هنر و تجربه هم پیشنهاد دادیم یک شب هنر وتجربه را برگزارمی کنیم. دوستان رفتند پاسخ بدهند و پاسخ ندادند و من می دانم چرا جواب ندادند اما واردش نمی شوم. شورای سیاست گذاری هنر و تجربه همه افراد موثر وخوش فکر هستند ولی ما همه باید به یک انضباط تن بدهیم.
?بزرگ ترین نقد من به سازمان سینمایی اعتبار ندادن به مجوزه هایی است که صادر می کند. اعتبار پروانه ساخت و نمایش باید یک اعتبار ملی و همگانی باشد. این درست نیست که من پروانه ساخت بگیرم و برای کار کردن درهر جایی فیلمنامه را تغییر بدهم. پروانه ساخت و نماش من باید همه جا معتبر باشد و سازمان سینمایی باید مسٸولیتش را بر عهده بگیرد.
?سازمان سینمایی به عنوان حق مطلق خودش باید پشتیبان مجوزهای خودش باشد. هر وقت دولت بی اعتنا به مجوزهایش بوده جز آن مجوز به خودش هم ضربه زده و راه حل این مشکل هم پیگیری جدی ماست
?یکی از مشکلات ما در خانه سینما این است که می گوییم حق با ماست و دیگران حقی ندارند و این نگاه معمولا به بحران ختم می شود.
