سکانسهای پایانی «فروشنده» میخکوب کننده است. این را هم تماشاگران داخلی و هم تماشاگران خارجی جشنواره کن گفتهاند. لحظه برخورد عماد با مرد میانسال متجاوز از نقاط طلایی فیلم است. بازی درخشان مرد میانسال به خوبی تصویر یک آدم شکستخورده، کسی که غرورش زیر پاهای یک زوج لگدمال شده، شوهری که در برزخ رفتن آبرویش با چشمهایی خیره و بدون احساس به ناکجا آباد نگاه میکند را نشان تماشاگر میدهد.
به گزارش هفت هنر، مهمترین نکته در سکانسهای پایانی ناشناخته بودن بازیگر مرد است. چگونه کسی، بازیگر این سکانسهای خیرهکننده را نمیشناسد؟
فرید سجاد حسینی، بازیگر این نقش از کارگردانهای باسابقه سینما و تلویزیون است. او از طریق برادرزادهاش کاوه که در فیلمهای دستیار فرهادی دستیار کارگردان است فهمید، برای بازی در «فروشنده» انتخاب شده است.
سجاد حسینی در تئاتر هم بی تجربه نیست و شاگرد مهین اسکویی بوده و نمایشهای «در اعماق» و «سه خواهر» را در گروهش بازی کرده است.
این بازیگر که کاراکترش در «فروشنده» اسم خاصی ندارد، درباره تاثیری که بازیاش بر مخاطب میگذارد،میگوید:« تمام وقت من با این شخصیت بود و حتی گاهی میخوابیدم احساس میکردم این آدم است که خوابیده نه من. دائم در ذهن و روحم بود و البته بگویم اثر اصغر فرهادی در روح آدم ماندگار است و چیزی که نوشته چیزی نیست که بتوان از آن رها شد. شخصیت فیلم هم طوری نیست که شما به عنوان مخاطب وقتی او را میبینید تا مدتی ولتان نمیکند؛ خیلی خوب نوشته شده است.»
سجاد حسینی همچنین درباره ترحمبرانگیز بودن این شخصیت توضیح میدهد:« آقای فرهادی میگفت این شخصیت یک آدم خاطی و گناهکار است ولی آدم خبیثی نیست و بالفطره اهل دنائت نیست. بالاخره خطا کرده و در توبه به روی این آدم باز است. هم قابل ترحم است و هم قابل نکوهش و تاکید میکرد که حواسم باشد وجه مثبت یا خباثتش زیاد نشود.»
