علی رفیعی میگوید بابت مشکل بازیگر در کشور، رنج میبرد. به خصوص وقتی میبیند در کشوری که 10، 15 سال زمان برای بازیگر شدن نیاز است، کسانی هستند که دو روزه کارگردان و بازیگر میشوند.
به گزارش تیترهنر، سالروز تولد 79 سالگی علی رفیعی، کارگردان و طراح بزرگ تئاتر و سینما پنجشنبه 21 دی در مجموعه خانه هنر دهه 60 و با حضور مهدی سلطانی، مریم سعادت، سهیلا رضوی، مهرداد ضیایی، ستاره اسکندری، افسانه ماهیان، فروغ قجابگلو، هوشنگ قوانلو و بازیگران جوان نمایشهای «یرما» و «خاطرات و کابوسهای یک جامهدار»، جواد طوسی، پیمان شریعتی، حمید پورآذری، اصغر دشتی، منوچهر شجاع، امیر اسمی، مجید توکلی، محمدرسول صادقی و دیگر دوستداران علی رفیعی برگزار شد.
در ابتدای مراسم که با غافلگیری علی رفیعی به واسطه حضور هنرمندان و دوستداران او آغاز شده بود، ستاره اسکندری، به نمایندگی از تمام نسلهایی که شاگرد این هنرمند بودند، متنی را قرائت کرد:
«دی ماه … بیست و دوم دی ماه… سال 1317… شما به دنیا آمدید تا همین دنیا برای ما شکل دیگری به خود بگیرد قبل از آن که هیچ یک از ما پا بر آن گذاشته باشیم، در اصفهان بزرگ شدید و رفتید به سفر برای اموختن… برای دیدن… برای شنیدن، شناختن… بازگشتید با کولهبار سنگین تجربه، بازگشتید با هیجان تقسیم آموختههایتان، ساختید…. معمار شدید بر زمینِ نیمهساز تئاتر این مرز و بوم… ساختید… ستون از پی ستون… سقف از پی سقف… شما ساختید… خسته نشدید… زیبایی را فریاد زدید… صحنه را فریاد زدید… تئاتر را فریاد زدید… این سالها و سالنها گواهند که شما چگونه ساختید آنچه را که باید، گواه بودن شما هستند و رنجها و غصههایتان… لبخند و خندههایتان… دریای آرامشتان… طوفان خشمتان…
این سالها و سالنها گواهند که چه کسانی زیر نگاه دقیق شما پیوستند به عرصه تئاتر، موج شدید از پی موج تا این دریا همچنان خروشان بماند که شما بیزارید از بیحرکتی… که دستان شما در هوا میرقصند تا یاس را کنار بزنند… که چشمانتان غرق شادی میشوند تا زیبایی خودش را در آیینه ببیند… چه مبارکید بر ما و این سرزمین… چه شاعرید که زندگی با تصاویرتان بر صحنه رنگ دیگر میگیرد… شما به دنیا آمدید تا ما منظری دیگر را تجربه کنیم و به جادویی دیگرگونه مبتلا گردیم… جادویی بزرگتر از روزمرگی زندگی… مبتلایمان کردید آقاااا …تولدتان مبارک آقای دکتر علی رفیعی.»
در ادامه مهدی سلطانی گفت: «ما هنرمندان، بیشتر از علی رفیعی، از این که کارهایی که بر صحنه نبرده بیش از کارهایی است که بر صحنه برده غبطه میخوریم چرا که نمیتوانیم کارهایی که او اجرا میکند را با لذت ببینیم. علی رفیعی واقعا یک گل سرسبد است و ما باید لیاقت داشته باشیم تا فرصت کنیم با او کار کنیم.»
سپس جواد طوسی گفت: «علی رفیعی بدون اغراق، یک نمونه مثال زدنی از روشنفکر جامعه ایرانی است که دغدغه دارد و دغدغههایش در آثارش به خوبی نمایان است. خالق این آثار بسیار به روز است و این مدرن بودن را براساس مخاطب امروز تعریف میکند به همین دلیل مخاطب امروز میتواند حضور پررنگ و مداوم داشته باشد. مخاطبانی که با واسطه با آثار این هنرمند ارتباط برقرار میکنند و نقش علی رفیعی در آثار را میبینند در حقیقت میتوانند سیر انتقادی فرهنگی بعدی را به طور فردی به اجرا در بیاورند.من و بقیه هنرمندان به بضاعت خودمان در عرصه نمایش و بازیگری کمک خواهیم کرد.»
مهرداد ضیایی هم گفت: «امروز واقعا تولد ما است اینکه کسی متولد شد که ما را متولد کرد. من همیشه درباره خودم و خیلی دیگر از دوستان میگویم که اگر در کنار علی رفیعی نبودیم، به جایگاهی که الان هستیم نمیرسیدیم، من تا عمر دارم مدیون علی رفیعی هستم و نسل ما همیشه از او ممنون است.»
سپس علی رفیعی گفت: «من خیلی بابت مشکل بازیگر در کشورمان رنج بردم، به خصوص در کشوری که 10، 15 سال برای بازیگر شدن زمان نیاز است ولی امروزه کسانی هستند که دو روزه کارگردان و بازیگر میشوند.»
او ادامه داد: «در طول این یک سالی که گذشت کارهایی فقط به دلیل بازیگر و زندگی پراکندهاش و نابسامانیهایی که نسل جوان ما با آن درگیر است و نتوانسته تکلیف خودش را روشن کند، متوقف شد.»
این هنرمند افزود: «من در آستانه 80 سالگی میخواهم کارهای بسیاری انجام بدهم ولی نه این که در حین کارم متوجه بشوم که تعدادی بازیگر، اشتباهی انتخاب شدند و بازیگری که با من قرار کار دارد همزمان در سه کار دیگر پنهانی هم حضور دارد. من تصمیم گرفتم که یک گروهی بین 20 تا 25 نفر را دعوت به یک ورکشاپ کنم با این امیدواری که این تعداد ثابت، پایدار و مستعد برای پیشرفت بیشتر باقی بمانند. 9 نمایشنامه از میان نویسندگانی که سراغشان نرفتم یا کارهایش را اجرا کردم و یا آرزو داشتم آن متن را اجرا کنم، انتخاب کردم. من سالنهای تئاتر را به خوبی میشناسم و قرار است برنامه نمایشها متناسب با ابعاد و نیاز نمایش در برخی سالنها تقسیم شود البته امیدوارم سالنهای شهرزاد، تئاترشهر و ایرانشهر به سوپرمارکت تبدیل نشود همانطور که بزرگترین سالن تئاتری ما این گونه شده است.»
او ادامه داد: «این کار یک رپرتوار است و افراد بر اساس نیاز تعداد بازیگران نمایش انتخاب میشوند و به طور مستمر با ما کار میکنند. من از یک دوست آلمانیام که با بازیگر کار بدن میکند دعوت کردم تا در این ورکشاپ یک ماهه همراه ما باشد و با این تعداد هنرمند کار کند. من از میان کسانی که به دلایلی به آنها مراجعه نمیکنم، میخواهم خودشان پیش قدم شده و متعهد بشوند که با ما کار کنند.»
رفیعی در بخش دیگری از سخنانش گفت: «این تاسف بار است که تئاترهای ما مکانی برای انبار کردن ندارند ولی ما باید با کمترین امکانات مکانی را در اختیار کسانی برای حفظ تجهیزات بگذاریم تا برای اجرای دوباره نمایش از آنها استفاده کنیم چرا که نمایش نباید بعد از یک بار اجرا بمیرد همانطور که در اروپا ما شاهد این اتفاق هستیم که برخی نمایشها چندین بار اجرا میشوند. من میخواهم این انرژی واپسین سالهای زندگیام را برای خودم، شما و حرفه تئاتر مفید باشم. من کارهای کمی نسبت به سالهایی که ایران بودم بر صحنه بردم و تعداد کارهای بر صحنه نرفته من بیشتر از کارهای بر صحنه من است ولی دیگر نمیخواهم اینطور باشد. من از شما یاری، صبر و حوصله میخواهم تا این ارمغان را به نتیجه مطلوب برسانم.»