لنگرودی با اشاره به حضورش در تظاهرات انقلابی به بیان خاطراتی از آن روزها پرداخت.
به گزارش هفت هنر، شمس لنگرودی در گفتوگو با هفته نامه تماشاگران از خاطرات دوران انقلاب گفت: این روزها که همه میگویند ما در آن جریانات نبودهایم. بله؛ گویا من تنها بودهام. آقای بازرگان درست میگفت که 99درصد مردم به جمهوری اسلامی رای دادند. تنها دو قشر در انقلاب حضور نداشتند؛ یکی سلطنتطلبان و دیگری انسانهای ترسو. به جز این دو گروه همه در تظاهرات و مبارزات علیه رژیم شاه حضور داشتند، اما هر فرد و گروهی برای خودش دلیلی داشت.
شاعر «لبخوانیهای قزلآلای من» دلیل حضورش در مبارزات انقلابی را اینگونه بیان کرد: فکر میکردم اختلاف طبقاتی از بین می رود و فقر نابود می شود. بهداشت عمومی و آموزش رایگان نیز جزو دیگر تصورات من بود. البته این را در نظر بگیرید که زمان انقلاب من جوانی 26 ساله بودم. دلم نمیآمد شیشه بشکنم اما جاهای زیادی را آتش زدهام.
لنگرودی با اشاره به تغییر و تحولاتی که پس از دستگیریاش در سال 60 رخ داد، تشریح کرد: در زندان انسانهای متفاوتی از قشرهای مختلف دیدم و فهمیدم ایدئولوژیهایی که میشناسم قادر به رسیدن به آرمانها نیست. به همین دلیل نگاه من به جهان متفاوت شد. زمانی فکر میکردم رهبر کره شمالی، کیم ایل سونگ انقلابی کبیری است و برایمان بت بود، بعد فهمیدم پول میدهد تا روزنامهها تعریفش را بکنند. باورتان میشود کسی پول بدهد به مثلا فلان روزنامه که مثل موز تعریفش کنند. امروز هم که نوهاش جایش را گرفته. این آشناییها باعث شد ایدئولوژیهای من به تدریج از بین برود.