این شاعر گونههای مختلف نظم ادبی، احیاگر نشانگان مسیحی، خاطرات کودکی و خشونتهای جاری در انگلستان با زبانی شاعرانه و مورد پسند خوانندگان شناخته میشد. وی در استفاده گسترده از دانستههای تاریخی و ادبی بسیار مشهور بود.
وی در گفتوگویی در سال 2000 میلادی گفته بود که «این ایده که نیروی عقلانی و خرد به نوعی احساسات غلیانی بیگانه است، و نیز برعکس، ایدهای است که هیچگاه نتوانستم با آن ارتباط برقرار کنم.»
نام «هیل» در دهه 80 میلادی در راس شاعران معاصر انگلستان قرار گرفته بود. «هارولد بلوم»، منتقد ادبی او را «قدرتمندترین شاعر انگلیسی فعال» قلمداد کرده بود.
«نیکولاس لیزارد»، دیگر منتقد ادبی نیز در «گاردین» نوشته بود: «اگر بزرگترین شاعر زنده زبان انگلیسی معنایی داشته باشد، بیشک باید آن را برای توصیف هیل استفاده کرد.»
این شاعر به دلیل استفاده زیاد از تاریخ انگلستان، بهویژه منطقه «ورسسترشایر»، به عنوان یک ملیگرای متعصب شناخته میشد؛ توصیفی که وی آن را با فعالیتهای اجتماعی، سیاسی و ادبی خود رد کرده بود.
برخی دیگر از منتقدان وی چون «ویلیام لوگان» شاعر با وجود آنکه اشعار «هیل» را خشن و غیرجذاب برای عامه میدانستند اما همگی بر مهارت او در شعر تاکید داشتند.