علی سرتیپی، فیلم «سیانور» را که به وقایع حساس ایران در دهه 50 خورشیدی میپردازد، یکی از موفقترین آثار سیاسی سینما در سالهای پس از انقلاب به لحاظ جذب مخاطب میداند.
داستان فیلم سینمایی «سیانور» که این روزها در حال اکران است، در دهه ۵۰ خورشیدی میگذرد و محور اصلی آن زندگی عاشقانه یک زوج است. این فیلم به بخشهایی از زندگی مجید شریف واقفی، یکی از فعالان سیاسی مخالف شاه نیز میپردازد.
علی سرتیپی در خصوص وضعیت اکران «سیانور» میگوید: «این فیلم از همان ابتدا که در جشنواره فجر به نمایش درآمد، مشخصه یک کار خوب را داشت و همه منتقدان و سینماگران در این زمینه هم نظر بودند، ولی متاسفانه در جشنواره آنطور که باید مورد توجه قرار نگرفت.»
این تهیه کننده سینما ادامه میدهد: «من فکر نمیکنم که بعد از انقلاب یک فیلم سیاسی با این استقبال مواجه شده باشد و این مرهون اطلاع رسانی و کیفیت خوبی است که فیلم و بازیها دارد. من قبل از اکران عمومی «سیانور» فکر چنین استقبالی را از فیلم نداشتم.»
او درباره موفقیت یا شکست فیلمهای سیاسی در سینمای ایران توضیح میدهد: «نوع پرداختن به موضوع در این فیلمها بسیار مهم است. در سینمای ایران فیلمهای سیاسی چندان خوبی تولید نشدهاند. اصولا مردم ایران بیشتر به سمت فیلمهای کمدی و ملودرام اجتماعی گرایش دارند و فیلمهای سیاسی مورد توجه قرار نمیگیرند.»
علی سرتیپی تاکید میکند: «ساخت این دست از فیلمهای با کیفیت باعث میشود تا فتح بابی شود برای کارگردانان دیگری که به سمت ساخت فیلم سیاسی بروند. اگر فیلم سیاسی خوب و با کیفیت ساخته شود و به مردم دروغ نگوید، قطعا با استقبال خوب مخاطبان مواجه خواهد شد.»