بیستمین جشن حافظ در حالی برگزار شد که همچون سایر جشنواره‌های سینمایی به بیشتر چهره‌های حاضر جایزه‌ای داده شد تا کسی از بانیان جشن دلخور نشود و همه دست پر به خانه‌هایشان بروند. چند سالی می‌شود جشنواره‌های سینمایی از جشنواره فیلم فجر تا دیگر جشنواره‌ها، هنگام اهدای جوایز محتاط و محافظه‌کار عمل می‌کنند و مراسم اهدای جوایز را تا حد یک دورهمی تقلیل می‌دهند.
بیستمین جشن حافظ در شب اهدای جوایز با انتخاب‌هایی محتاطانه به دنبال به دست آوردن دل چهره‌های مطرح در مراسم بود. در لیست برندگان سعی شده به سریال‌های شبکه نمایش خانگی جایزه‌ای داده شود تا هر کدام نماینده‌ای در میان برندگان داشته باشند. به غیر از جایزه شبنم مقدمی برای سریال «هیولا»، دادن جایزه به مریلا زارعی برای بازی در سریال «مانکن» و مصطفی زمانی برای سریال «نهنگ آبی» قابل تامل بود.
اما نکته جالب توجه شب اهدای جوایز، رسیدن جایزه بهترین نویسندگی و بهترین کارگردانی تلویزیونی به پیمان قاسم‌خانی و مهران مدیری برای سریال «هیولا» بود. شگفت‌انگیزتر اینکه این سریال به عنوان بهترین سریال سال گذشته نیز انتخاب شد. این جوایز در حالی اهدا شد که سریال «هیولا»، سریالی کاملا معمولی و متوسط در شبکه نمایش خانگی بود و حتی زمان پخش خیلی نتوانست جریان‌ساز شود. ولی گویا برگزارکنندگان جشن بیشتر به دنبال نام‌ها بودند و با دادن جایزه به قاسم‌خانی و مدیری بر بار خبری و رسانه‌ای کارشان افزودند.
سریال «هیولا» به هیچ عنوان در کارگردانی تلویزیونی اثری شاخص نبود و هیچ شاخصه بارزی برای جایزه دادن نداشت. این سریال، همچون دیگر کارهای مدیری یک کارگردانی تخت و ساکن داشت و بیننده در تمام قسمت‌ها با اثری کاملا معمولی روبرو بود. نویسندگی سریال هم با کارهای سالها قبل قاسم‌خانی فاصله بسیاری داشت و اصلا در حد و اندازه این نویسنده نبود.
در بخش جوایز سینمایی نیز همین رویه طی شد و جایزه‌ای برای نوید محمدزاده به خاطر فیلم «سرخپوست» در نظر گرفته بود. همچنین نیما جاویدی هم به خاطر همین فیلم، جایزه بهترین کارگردانی گرفت. ژاله صامتی و سیاوش اسعدی هم برای فیلم «درخونگاه» جایزه گرفتند.
این جوایز در حالی اهدا شد که «سرخپوست» و «درخونگاه» جزو فیلم‌های معمولی سینمای ایران در سال گذشته بودند و خیلی نمی‌توان شانسی جهت جایزه دادن برایش قائل بود. به ویژه فیلم «درخونگاه» که هنگام اکران هم خیلی دیده نشد و نظر منتقدان را هم به خود جلب نکرد.
جشن حافظ به عنوان یک جشن خصوصی می‌تواند به دور از مصلحت‌اندیشی‌ها جایگاه خوبی در میان اهالی تلویزیون و سینما داشته باشد. تنها شرط رسیدن به این جایگاه، داشتن نگاه عادلانه و حرفه‌ای است.
