مدتی است سونامی آثار بیمحتوا و بیکیفیت تماشاخانه ایرانشهر را در برگرفته و سالنهای این تماشاخانه میزبان نمایشهای درجه چندمی شدهاند که حداکثر تماشاگرانش به 30 یا 40 نفر هم نمیرسد.
به گزارش هفت هنر، تماشاخانه ایرانشهر زیر نظر شهرداری تهران اداره میشود و به لحاظ امکانات از استانداردهای لازم برخوردار است. این تماشاخانه به دلیل حمایتهای مادی شهرداری فرصت مناسبی را برای کارگردانهای تئاتر مهیا کرده تا با فراغ بال و به دور از استرسهای مالی ناشی از فروش بلیت آثارشان را به روی صحنه ببرند. این مکان زمانی یکی از پاتوقهای فرهنگی و هنری پایتخت به شمار میرفت و کارگردانهای بزرگ و صاحبنامی همچون حمید سمندریان و داود رشیدی به اجرای نمایش در آن میپرداختند اما این روزها به واسطه سوء مدیریت و رفیقبازیهای برخی افراد نظیر دبیر شورای سیاستگذاری تماشاخانه ایرانشهر با آثاری نازل، ضعیف و سطحی روبهرو شده است.
نمایشهای یکی، دو ساله اخیر تماشاخانه به واسطه انتخابهای غیرکارشناسانه و روابط دوستانه به طور تأسفبرانگیزی بیکیفیت و کممخاطب شده، به گونهای که جایگاه تماشاخانه ایرانشهر به عنوان قطب نمایش کشور نزد مخاطبها تنزل یافته است. بعضی تماشاخانههای تازهتأسیس خصوصی با امکانات بسیار کمتر از ایرانشهر عملکرد بهتری در به روی صحنه بردن آثار با کیفیت و جذب مخاطب داشتهاند. برای نمونه نمایش «فاوست»که هماکنون در حال اجراست و نمایش دوره پیش تماشاخانه به نام «زنانی که به بزها خیره شدهاند» نمونه بارز انتخابهای گزینشی و بدون بررسی بودهاند؛ اتفاقی که سال گذشته برای نمایش «پینوکیو» هم افتاد و نشان داد در خوانش نمایشنامهها بررسی لازم صورت نمیگیرد و روابط حرف اول را در اجرا گرفتن میزند.
گویا مدیران تماشاخانه ایرانشهر با خیال راحت دست به گزینش آثار دوستانشان میزنند و نظارت خاصی بر شیوه کارشان صورت نمیگیرد و نگرانیای بابت پاسخگویی ندارند. همین موضوع حاشیه امنی برای این مدیران درست کرده تا با ادامه این روش و ایجاد مافیای هنری، فرصت را برای افراد نزدیک به خودشان مهیا کنند و اهمیتی به دیگر هنرمندان ندهند.
این تبعیض قائل شدن در حالی صورت میگیرد که برخی کارگردانهای باذوق و استعداد اما بینام و نشان که رفاقتی با مدیر تماشاخانههای مهم شهر ندارند باید برای هر شب اجرا در یک تماشاخانه خصوصی با حداقل امکانات شبی 300 تا 400 هزار تومان هزینه کنند. متأسفانه باید اذعان کرد تغییر مدیریت در این مرکز فرهنگی و هنری نه تنها اتفاق مثبتی را رقم نزده بلکه یک عقبگرد برای این مجموعه به شمار میرود. با یک مقایسه ساده میتوان افت کیفی و کم شدن مخاطبان تماشاخانه ایرانشهر را در چند سال اخیر به وضوح مشاهده کرد؛ بحرانی که انگار برای مدیران و مسئولان شهرداری چندان مهم نیست و چند سالی است در روی همان پاشنه خراب میچرخد.