افخمی در ادامه ادعا کرد: «مخصوصا درباره فیلم فروشنده به نظر الان فشارهای زیادی است که این فیلم به عنوان نماینده ایران در اسکار معرفی شود. فضای تهدید آمیزی است و برخی گمان می کنند با تهدید، ارعاب و فحاشی می توانند ما را وادار به عقب نشینی کنند. ما اگر قرار به ترسیدن بود اصلا شروع نمی کردیم.»
گرداننده این دوره از برنامه «هفت» سپس به نقد شدید «فروشنده» پرداخت و گفت: «فیلم فروشنده فرهادی فیلم بسیار بدی است و در میان 5 فیلم اخیر ایشان بدترین و ضعیف ترین فیلم به حساب می آید. و در فضای بین الملل و منتقدین جهانی نیز همین تصویر ایجاد شده است. این فیلم اشتباهات فیلمنامه نویسی فاحش و بزرگی دارد و در موعد مقرر به طور مفصل بدان خواهیم پرداخت.»
افخمی اظهار داشت: «امروز شنیدم فیلم ابد و یک روز که از هر نظر بهتر از فروشنده است از لیست 8 فیلم اولیه معرفی به اسکار حذف شده و احتمالا فیلم ایستاده در غبار هم در مرحله بعدی حذف خواهد شد.»
وی گفت: «آکادمی اسکار نظر نهایی را در کنار ملاحظات خود، براساس شناخت خود از سینما می دهد و کارشناسی جدی است. برنامه هفت هم برنامه کارشناسی و جدی سینما ست. ما با آقای فرهادی دشمنی نداریم و ارزیابی تخصصی می کنمی. من خودم بخاطر نادیده گرفتن فیلم قبلی ایشان در جشنواره کن انتقاد کردم و 3 سال پیش درباره اش یادداشت نوشتم. امسال هم همین حرف را در جهت فضاسازی برای کسب جایزه در کن، بدون آنکه فیلم را دیده باشم. زدم چون به هر حال موفقیت در عرصه بین الملل برای ایران خوب است. اما پس از تماشا، خود فیلم صرف نظر از تمایلات سیاسی ایشان و من حداقل با فیلم های قبلی ایشان مقایسه می شود.»
افخمی در ادامه با ارائه آماری از سایت سینمایی متاکریتیک، به اشتباه این سایت را معتبرترین سایت نقد حرفه ای در جهان خواند و گفت: منتقدین این سایت که خود از طرفداران آثار فرهادی هستند، فروشنده را ضعیف ترین فیلم این کارگردان دانسته اند.
درویش پاسخ داد: هر فیلم جنگی خوبی در جهان ساخته شود حتما استقبال می شود. اینکه در سینمای ما چرا ادامه نیافت و دنبال نشد باید از زوایای مختلف پیگیری شود. یکی از دلایلش این است که ساخت فیلم جنگی باید در میدان و صحنه جنگ ساحته شود که این نیاز به اراده ای دارد و این اراده باید در درون این سینما باشد. وقتی سینمای ایران از نظر شخصی من ملی نیست و طبق آمار رسمی 40 میلیون تماشاگر از دسترسی به سینما محروم باشند، دیگر ملی نیست. این یعنی بنیه سینما نحیف است و با این بدنه نحیف نمی توان وارد سینمای پرهزینه ای مثل سینمای جنگی، کودک، انیمیشن و… شد.
درویش در بخش دیگری از صحبت هایش تاکید کرد: من دو آرزو داشتم بعد از دوئل یکی ساخت رستاخیز بود و یکی فتح_خرمشهر بود. ولی الان فکر می کنم غیرممکن است برای فتح خرمشهر یک فیلم بزرگ بیگ پروداکشن باعظمت برای آن اتفاق بزرگ تولید کرد. کلا ساحت سینما انقدر کوچک و فقیر شده است که در چنین سینمایی به لحاظ نیروی انسانی و سرمایه نمی توان تولید کرد. همین دوئل در بخش خصوصی سرمایه گذاری شده است. اما با رنج بسیار و تلاش بی حد… همین امروز اگر دوئل بخواهد ساخته شود من عقیده دارم باید اسکوپ ساخته شود. اما همین امروز هم این امکانات وجود ندارد. سینمای جنگی سخت چون اما من اعتقاد دارم اساسا کار سینما کار سخت و خطرناکی است.
وی افزود: درباره سینمای جنگی سوال این است اساسا جنگ تنها بین ایران و عراق مطرح بوده است؟ واقعیت این است خیر و این جنگ می توانند بسط پیدا کند. اما امروز محدود شده است به نگاه های ضدجنگ. این بدلیل رویکرد سینماست ما وقتی که مخاطب مان محدود به عده ای خاص شده که امکان دیدن فیلم ها دارند یا رسانه هایی که منعکس کننده هستند یا جشنواره هایی که محل حضور فیلم ها هستند، این توقع می رود. سوال من این است بابت حضور بین المللی سینمای ایران در همه جشنواره ها چقدر هزینه شده است و برای همین موضوع چقدر ارز وارد ایران شده است؟ همواره هزینه کرده ایم و مردم دنیا از سینمای ما خبری ندارند.
درویش تاکید کرد: امروز ما چند تهیه کننده داریم که با تهیه کنندگان و پخش کنندگان سینمایی در جهان – غیر از جشنواره ها – رابطه تناتنگ دارند که فیلم اکران کنند و به تلویزیون آنها بدهند؟ نیست. پس ما جهانی نیستیم. در چنین سینمایی وقتی “آژانس شیشه ای” و “دوئل” و… ساخته می شود باید کلاهمان را بالا بیاندازیم.
او درباره رستاخیز نیز گفت: رستاخیز شانس و اقبال بزرگ زندگی من بوده است. باید دو مسئله را درباره آن تفکیک کرد. اولا همین که ساخته شده است اتفاق خوبی بوده است. این فیلم تجربه بزرگی برای مدیریت منابع مالی و انسانی برای سینما بوده است. برای خود من دانشگاه بزرگی بوده است. مسائلی هم که برای بعد از ساخت فیلم و در حین نمایش آن پیش آمده است، فرامتنی است. که به دلیل همین نحیف و کوچک بودن سینمای ایران رخ می دهد و اگر مسئولین تمام آرمان سینما را در جشنواره اش نمی دیدند، این اتفاق برایش پیش نمی آمد.
درویش متذکر شد: امروز این ضعف مفرط باعث شده است، خیال و آروزهای ما در فیلم هایمان خراش پیدا کند. دیگر خیال های ما به سمت عشایر، دریاها، معادن و… نمی رود. قصه های ما آرزان شده است و برای پرفروش شده با کمترین هزینه به یک ساختمان رسیده است. این دیگر سینما نیست.امروز آمار سینمایی فاجعه است. تنها 67 شهر ما سینما دارد. این یک تبعیض بزرگ فرهنگی است.
درویش درباره آخرین وضعیت رستاخیز گفن: در دو ساحت ماجرا در حال پیگیری است. در بحث مالی ارشاد زیر بار نمی رفت اما با وجود رای دادگاه مجبور شد دولت بپذیرد و آقای ایوبی هم با تدبیر و درایت خودشان بالاخره به قوانین تمکین کردند. اما در باب اکران و نمایش فیلم به تهیه کننده فیلم مرتبط است و من آرزو دارم بالاخره این فیلم یک روز دیده شود. اما قراردادهای اکران بین المللی فیلم ضربه سنگینی خورده است و احیای آن سخت است. من امیدوارم که این فیلم اکران شود و به قول آقای ایوبی محرم عاشورایی تری داشته باشیم. من خیلی ناراحت شدم که آقای فخیم زاده در همین برنامه هفت گفتند بعد از رستاخیز من پشت دستم را داغ می کنم دیگر سمت فیلم تاریخی بروم.
این کارگردان تصریح نمود: دولت تدبیر و امید با این همه قول و تعهد در حوزه فرهنگ اما اینگونه با فیلم برخورد کرد. بالاخره سرنوشت سینمای ایران را که نباید در حوزه شان قوانین و هویتی با رفتار غلط خود زیر سوال برد. در دولت تدبیر و امید رستاخیز از پرده سینماها پائین کشیده شد و من امیدوارم در انتهای دولت تدبیر و امید هم رستاخیز به پرده بازگردد و مرهمی باشد بر این زخم بسیار.
