بهرنگ علوی که با فیلم «دربند» پرویز شهبازی دیده شد، دوباره به دنبال فضایی برای دیده و مطرح شدن میگردد.
به گزارش خبرنگار هفت هنر، این بازیگر که در این مدت اخیر برای گفتوگو با رسانهها شرط تعیین میکرد و با شیوه تعاملش حاشیههایی به وجود آورده بود، در گفتوگو با ایسنا صحبتهای جالبی درباره سریال ضعیف «هشتونیم دقیقه» که از شبکه دوم سیما پخش شد، مطرح کرده است. علوی در صحبتهایش طوری صحبت کرده که انگار یکی از قویترین سریالهای تلویزیون در چند سال اخیر ساخته شده و مردم باید منتظر فصل دوم سریال باشند.
بازیگر «دربند» جذابیتهای «هشتونیم دقیقه» را اینگونه توصیف کرد: از بازخوردهای مخاطبان برای سریال «هشتونیم دقیقه» متوجه شدیم که بسیاری از مخاطبان سریالهای ماهوارهای جذب این سریال شدهاند. کسانی که طرفدار جدی سریالهای ترکیهای هستند، بار دیگر با سریال «هشتونیم دقیقه» مخاطب رسانه ملی شدند. این سریال توانست در قالب داستانهای موازی به موضوعات مختلفی همچون بخشش، انتقام، ارث، عشق و قضاوتهای زودهنگام را که به مسأله روز جامعه هم تبدیل شده است بپردازد که هر کدام پیامهایی هم برای مخاطبان داشتند.
علوی در ادامه در پاسخ به این پرسش که آیا این احتمال وجود دارد که فصل دوم سریال «هشتونیم دقیقه» ساخته شود، اظهار کرد: پایان سریال هم به گونهای بود که انگار «یلدا» هنوز منتظر «فرزین» است تا اگر روزی قرار شد فصل دوم «هشتونیم دقیقه» ساخته شود، ادامه این مسیر به نوعی مشخص باشد. اگر مردم بخواهند که «هشتونیم دقیقه» ادامه داشته باشد، این احتمال وجود دارد که برای سال آینده فصل دوم آن تولید شود.
او با بیان اینکه سریال «هشتونیم دقیقه» توانست برای مخاطبان به یک چالش تبدیل شود، اظهار کرد: به نظرم در مرحله اول باید یک نظرسنجی صورت بگیرد که چرا این سریال توانست مخاطبان را جذب کند و در مرحله بعد این پرسش مطرح میشود که در طول سال چند بار باید سریالی همانند «هشتونیم دقیقه» در تلویزیون تولید شود تا دیگر اصلاً مخاطب فرصت نکند سراغ شبکههای ماهوارهای برود. تلویزیون باید همانند یک پردیس سینمایی باشد که به مخاطب فرصت انتخاب میان شبکههای مختلف را بدهد.
با توجه به کیفیت پائین این سریال و نظرخواهیهای خبرنگارمان از بینندگان، مشخص نیست بهرنگ علوی با چه استدلالی از جذب مخاطب صحبت میکند. بسیاری از منتقدها «هشتونیم دقیقه» را سریال ضعیف در داستان، بازیها و کارگردانی دانستند که به علت نداشتن رقیب مخاطب را مجبور به تماشا میکند. گویا این یک رسم در میان بازیگران تبدیل شده که هر کاری که در آن بازی میکنند را نقطه عطفی در تاریخ هنر میدانند.