موش‌هایی که در این آزمایش در معرض نور مداوم قرار گرفتند دچار کاهش تراکم استخوان، ضعف اسکلتی-عضلانی و التهاب و آماس شدند. با حذف نور، سلامت آن‌ها به سادگی به وضعیت عادی بازگشت.
این نتایج هنوز خام و اولیه هستند، اما محققان می‌گویند افرادی که در شهرها زندگی می‌کنند و در معرض تابش نورهای مصنوعی قرار دارند نیز احتمالا با خطرات مشابهی مواجه هستند.
میجر، دانشمند عصبی دانشگاه لیدن می‌گوید: «ما می‌دانیم سیگار کشیدن برای سلامتی خوب نیست یا مصرف شکر مضراتی دارد اما هرگز به نور به عنوان مسئله‌ای که می‌تواند سلامتی را تهدید کند توجه نمی‌کنیم».
آنالیزهای اپیدمولوژیکی پیش از این نشان داده بود که کارگران شیفتی با افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه، سندروم متابولیک و پوکی استخوان روبه‌رو هستند. افرادی که در طول شب در معرض نورهای مصنوعی قرار می‌گیرند بیشتر به بیماری‌های قلبی عروقی مبتلا می‌شوند و اغلب خواب کافی ندارند.
با این حال هنوز نمی‌توان گفت که ارتباط مستقیمی بین تماس با نور و بروز مشکلات سلامتی وجود دارد. میجر و همکارانش با قرار دادن الکترود در بخش‌هایی از مغز موش که ساعت بدن آن‌ها را تنظیم می‌کند به بررسی این رابطه پرداختند تا فعالیت نورون‌های این بخش‌ها را اندازه گیری کنند. محققان این موش‌ها را به مدت 24 هفته در معرض نور مصنوعی قرار دادند.
موش‌ها می‌توانستند آزادانه حرکت کنند و در هنگام خواب چشمان خود را ببندند، اما نمی‌توانستند به طور کامل از نور دوری کنند. آن‌ها در زمان خواب یک هفتم زمان بیداری نور دریافت می‌کردند.
نتایج نشان داد که الگوی فعالیت نورونی موش‌ها در این شرایط دچار تغییر می‌شود و الگوهای نامنظم مغزی نشان می‌دهد این امر مشابه با فرآیندی است که در روند پیر شدن مغز روی می‌دهد.
موش‌ها همچنین با کاهش تراکم استخوان و ضعف ماهیچه‌ها مواجه شدند. بعد از این که شرایط به حالت عادی برگشت، نورون ها به ریتم عادی و طبیعی خود بازگشتند.
