«ایران، ای سرای امید» از تصنیف‌های جاودانه در تاریخ موسیقی ایران است که بسیاری از خوانندگان آن‌ را بازخوانی کرده‌اند.

تصنیف جاودانه «ایران، ای سرای امید» چگونه سروده شد؟

 «ایران، ای سرای امید» از تصنیف‌های جاودانه در تاریخ موسیقی ایران است که بسیاری از خوانندگان آن‌ را بازخوانی کرده‌اند.

به گزارش هفت هنر، «سپیده» که معمولا به نام «ایران، ای سرای امید» شناخته می‌شود، عنوان یکی از تصنیف‌های ساخته‌شده توسط محمدرضا لطفی است. شعر این اثر توسط هوشنگ ابتهاج سروده شده و محمدرضا شجریان نیز آن را خوانده است.

این تصنیف در همان روزهای نخست پس از پیروزی انقلاب در ایران ساخته شد و بنا به گفته‌ی لطفی، او خودش آن را در شب پیروزی انقلاب ایران به رادیو برد و آن را پخش کرد. این تصنیف که در دستگاه ماهور ساخته شده، در آلبوم «چاووش 6» منتشر شد و آن آلبوم اکنون با نام «سپیده» در دسترس است.

این قطعه از جمله آثار به‌یادماندنی گروه «چاووش» است که از ترکیب گروه «عارف» به سرپرستی پرویز مشکاتیان و گروه «شیدا» به سرپرستی محمدرضا لطفی و چند هنرمند دیگر شکل گرفت.

ماندگار‌ترین اجرای این تصنیف با صدای محمدرضا شجریان در آلبوم «سپیده» در خاطر بسیاری به ثبت رسیده است و در آن، محمدرضا لطفی (تار و سرپرست گروه)، زیدالله طلوعی (تار)، مجید درخشانی (بم‌تار)، پشنگ کامکار (سنتور)، اسماعیل صدقی‌آسا (بربط)، عبدالنقی افشارنیا (نی)، هادی منتظری (کمانچه)، بیژن کامکار (رباب) و ارژنگ کامکار (تنبک) هنرنمایی می‌کنند.

لطفی درباره‌ی ساخت این قطعه گفته است: «تصنیف “سپیده” دیرتر از مقدمه‌ی آن ساخته شده است. چندماه پیش از نخستین کنسرت این اثر، وقتی به منزل “سایه” رفتم و با سه‌تار، آهنگ تصنیف را برای او نواختم علاقه‌مند شد که شعر آن را بسراید. خواهش کردم هرچه زودتر اقدام کند، چون کنسرت در راه بود و بدون این تصنیف، کارمان ناقص می‌ماند. کار سرودن شعر طولانی شد و من نگران بودم، تا این‌که یک هفته مانده به اجرای کنسرت شعر آماده شد و من آن را نزد شجریان بردم.»

«ایران، ای سرای امید» از تصنیف‌های جاودانه در تاریخ موسیقی ایران است که بسیاری از خوانندگان آن‌ را بازخوانی کرده‌اند.