برشی زیبا از کتاب «نامه به کودکی که هرگز زاده نشد» اوریانا فالاچی

-ما نمی توانیم زودتر پیش بینی کنیم که یک کودک ناقص است یا نیست. هومر نابینا بود و لئوپاردی یک گوژپشت. اگر اسپارت ها آنها را از بلندی به زیر می انداختند، یا مادرهایشان از نگهداری آنها در شکمشان شانه خالی می کردند، امروز جهان فقیری داشتیم. اعتقاد من این است که ارزش یک قهرمان المپیک بیشتر از یک شاعر معلول نیست. ولی درمورد نگهداری یک قهرمان المپیک یا یک شاعر ناقص می گویم که انسان چه بخواهد و چه نخواهد، به چنین بچه ای فکر می کند.

-در مقابل هر هومر یک هیتلر هم بدنیا می آید. هر حاملگی مثل یک اختراع است که نتیجه ی آن می تواند افتخارآمیز یا وحشتناک باشد. من نمی دانم که این بچه ممکن بود ژاندارک شود یا هیتلر! حقیقت نباید نادیده گرفته شود. من بین یک گمان مبهم و یک حقیقت مشخص، دومی را انتخاب می کنم.