بیائیم واقعا با هم بررسی کنیم و ببینیم کدامیک باخته‌ایم و کدامیک برده‌ایم؟!
تو می‌گویی : نماز خواندن با خدا سخن گفتن است. تصورش را بکن کسی با مخاطبی مشغول حرف زدن باشد، اما خودش نفهمد که دارد چه می‌گوید ! فقط تمام کوشش این باشد که با دقت و وسواس مضحکی الفاظ و حروف را از مخارج اصلیش صادر کند ! اگر هنگام حرف زدن، “ص” را “س” تلفظ کند، حرف زدنش غلط می‌شود ! اما اگر اصلا نفهمید چه حرف‌هایی می‌زند و به مخاطبش چه می‌گوید، “غلط نمی‌شود” !
من در تمام تاریخ بشر شماها را دیده‌ام که با التماس و اصرار و اخلاص دارید از کسی چیزی یا چیزهایی طلب می‌کنید، اما نمی دانید آنچه می‌خواهید چیست !
اگر کسی، روزی پنج بار و هر بار چند بار، با مقدمات و تشریفات دقیق و حساس، پیش شما بیاید و با حالتی ملتمسانه و عاجزانه و اصرار و زاری، چیزی را از شما بخواهد و ببینید که با وسواس عجیبی خواهش همیشگی خود را تلفظ می‌کند اما خودش نمی‌فهمد که چه درخواستی از شما دارد، چه حالتی به شما دست می‌دهد؟ شما به او چه می‌دهید؟ و وقتی متوجه شدید که این کار برایش یک عادت شده و یا به عنوان وظیفه یا از ترس هم انجام می‌دهد، دیگر چه می‌کنید؟ و چه باید بکنید؟ گوشتان را پنبه نمی‌کنید !؟
✒علی شریعتی
