حبیب از بسیاری از به اصطلاح هنرمندانی که در این چند سال اخیر در تالار وحدت تشیع شده اند شایسته تر است، هم از لحاظ شرافت در موسیقی اش، هم شرافت انسانی اش این کمترین حق اوست.
«حبیب محبیان» معروف به “حبیب” یکی از خوانندگان قدیمی به نام کشورمان صبح روز جمعه 21خردادماه در یکی از روستاهای رامسر به علت ایست قلبی درگذشت؛ پیکر این هنرمند فقید با وجود پیگیری‌های بسیار خانواده‌اش و درخواست خانه موسیقی امکان تشییع و تدفین از مقابل تالار وحدت به قطعه هنرمندان را پیدا نکرد و عصر امروز در زادگاهش به خاک سپرده شد. هنرمندان عرصه های موسیقی، تئاتر، سینما و تلویزیون سادگی، نجاب و ترانه های حبیب را به خوبی به یاد دارند؛ غم از دست دادن مرد تنهای شب عده ی بسیار زیادی از جامعه هنری ایران را در غم و اندوه فرو برد. جمعی از دوست دارانِ هنرمند حبیب محبیان در پاسخ به سوالات مشترک سایت رویداد 24 تاکید کردند که این خواننده برجسته کشورمان برای همیشه در قلب مردم ایران جای دارد و حاشیه های ایجاد شده تاثیری بر این موضوع نخواهد داشت؛ در ادامه متن کامل پاسخ هنرمندان به این سوال از نظرتان می گذرد:
مهرداد نصرتی:حبیب موسیقی را با سیاست قاطی نکرد
خواننده و آهنگساز مطرح کشورمان در پاسخ به سوالی مبنی بر حس او نسبت به ترانه های حبیب گفت: فعالیت های حبیب همیشه از یک خلاقیت کاملا منحصر به فردی بهره مند بود، به این معنا که استفاده از وزن ها و ریتم های خاصی که عموما سایر خواننده ها و آهنگساز ها از آن پرهیز می کردند و قابلیت خواندن برای هر خواننده ای وجود نداشت را استفاده می کرد؛ هر خواننده ای نمی تواند از این ریتم خاص استفاده کند، حبیب با نوعی تحریر و تکنیک منحصر به فرد خود میتوانست این نوع از موسیقی را برای شنونده کاملا باور پذیر کند؛ در کارهایش از ادبیات بسیار خوبی استفاده کرده و در بسیاری از لحظات با ادبیات کهن ایران سر و کار داشته است و عموما ترانه هایش را وقتی میشنوی صاحب یک روایت است، خود من فعالیت های حبیب را بسیار دوست داشتم و به نوعی خواندن و تکنیک گیتار زدنم را از او دارم.
او ادامه داد: من هیچگاه دوست ندارم موسیقی را با سیاست قاطی کنم و همیشه سعی میکنم تا این دو موضوع را از هم تفکیک کنم، حبیب هم دقیقا به همین شکل عمل می کرد، کاری انجام نداده بود و اتفاق خاصی هم در موسیقی های او وارد نشده بود، همیشه سعی می کرد عاشقانه و الهی و گاهی برای مملکت و میهنش بخواند و درکل چیز خاصی وجود نداشت، ای کاش میتوانست به روی صحنه برود چراکه حق طبیعی هر هنرمند و انسانی است تا در کشور خودش برای مردمی که او را دوست دارند بتواند روی صحنه برود که متاسفانه این قضیه برای حبیب محقق نشد، هنرمندان وظیفه دارند تا در راستای سلامتی و احساس جامعه به مردم خدمت کنند، حبیب هم از همین دست خوانندگان بود که نتوانست آن کاری را که میتواند انجام دهد.
نصرتی با اشاره بر عدم تشیع جنازه حبیب از مقابل تالار وحدت، بیان کرد: آن چیزی که برای من مهم است اصل اثر است، اصل ماجرا این بود که حبیب از دست رفت و حال هیچ تفاوتی ندارد که او از هرجایی تشیع شود، این ازدحام و شلوغی و بی نظمی در تشیع جنازه روایت دومی است که بنظر من هیچ اهمیتی ندارد و هنرمند جایگاهش در دل مردم است. او ادامه داد: چه مراسم بزرگ و چه بدون مراسم خاکسپاری انجام شود، بنظر من هیچ تفاوتی نمی کند و اصل ماجرا خود حبیب بود که نتوانست صدای خودرا به مردم برساند و نتوانست به کنسرت بگذارد و این حسرتی بود که حبیب با خود به خاک برد، درد بزرگی بود برایش و شاید همچنان روحش میخواهد تا دوباره به زمین بازگردد و این اتفاق برایش پیش آید؛ برای خواننده ای به این وسعت که همه او را میشناختند بسیار دردناک است که نتواند هنر خودرا به مردم عرضه کند.
این آهنگساز ضمن تاکید بر اینکه حبیب وسعت بالایی در خوانندگی داشت، افزود: حبیب تحریر های خاص و منحصر به فردی برای خود داشت و نوعی موسیقی که با موسیقی راک مشتق شده بود را برای خود بوجود آورده بود، به نوعی که تاثیرگذار ترین آهنگی که تا بحال در تاریخ موسیقی ایران درباره مادر خوانده شد به جرات میتوانم بگویم آهنگ حبیب بود؛ در روایت های گذشته که افراد مسن و افرادی که درگیر موسیقی هم نبودند حبیب را به عنوان یک خواننده میشناختند؛ حبیب گوهر نایابی بود و متاسفم از اینکه نتوانست به خواسته دلش برسد.
مجید خراطها: ایکاش زمانی که کنارمان بود قدرش را می دانستیم
خواننده به نام موسیقی ایران گفت: همه ما در کودکی و نوجوانی خاطراتی از صدای حبیب داریم که هیچگاه نمیتوانیم فراموش کنیم، هر حسی که نسبت به او داشتم بعد از شنیدن خبر فوت اش هزاران برابر شد، ای کاش زمانی که کنارمان بود قدرش را بیشتر می‌دانستیم. خراطها با اشاره بر بازگشت حبیب پس از چند سال به ایران و درخواست برای ادامه فعالیت در زادگاهش بیان کرد: روزی هزار بار می گوییم بسم الله الرحمن الرحیم اما به معنایش دقت نمی کنیم، خداوند با عظمت بی پایانش میبخشد و نسبت به بندگانش مهربان است؛ حبیب جان، ببخشید که اینجا تو بخشیده نشدی و موجب بی مهری قرار گرفتی.
او ادامه داد: برخوردهای محبت آمیز پس از مرگ به درد هیچ کس نخواهد خورد، بهتر است از این اتفاق‌ها درس بگیریم و قدر یکدیگر را بیشتر بدانیم و عکسهایی که خانواده ی حبیب دوست ندارند را در فضای مجازی پخش نکنیم و به همه ی هنرمندان به خصوص پیشکسوتها احترام بگذاریم؛ فراموش نکنیم مسیر همه ی ما به یکجا میرود. مجیط خراطها با اشاره به اینکه برای تشییع جنازه به رامسر رفت تصریح کرد: بنده برخورد های زیادی با ایشان نداشتم بجز چند دیدار در مراسم ختم مرحوم مرتضی پاشایی و چندین بار در استودیو و …، نظری نمیتوانم بدهم اما انتخاب شعر، آهنگ، نوازندگی و نوع خوانش منحصر به فرد حبیب نشان دهنده شخصیت خاص هنری اش بود. او در پایان افزود: در نهایت باید بگویم، حبیب عزیز نشد تا برای رسیدن به آرزویت که کنسرت گذاشتن در وطنت بود کمکت کنیم؛ ما فقط به فکر خودمان هستیم و تو آهسته بخواب…
فلور نظری: ظالمانه ترین برخورد با حبیب شد
بازیگر به نام سینما و تلویزیون گفت: حبیب هنرمندی عزیز، خوش قلب، بی حاشیه و عاشق ایران و ایرانی بود. او با اشاره بر تقاضای حبیب مبنی بر صدور مجوز برای برگزاری کنسرت عمومی و عدم صدور این مجوز، بیان کرد: این برخورد با یک هنرمند ظالمانه ترین رفتار است، چرا که هنرمند جریان سیال هنر مملکتش است، جلوی این جریان را گرفتن عین ِ نا آگاهی است و تاسف بار است. نظری ضمن تاکید براینکه مراسم تشیع این هنرمند فقید باید باشکوه برگزار شود، ابراز داشت: تجلیلی شایسته از هنرمندی که عاشق وطنش بود و به ایران بازگشت، و در این بازگشت بی مهری هم دید و علاوه برآن نگذاشتند تا فعالیت کند ؛ بدون شک تجلیلی شایسته حق مسلم هنرمند عزیزمان است؛ و شرکت در مراشم تشیع او کمترین کاری است که باید انجام داد.
شهره سلطانی: حبیب کسی که شبیه هیچ کس دیگری نبود
بازیگر مطرح سینما، تئاتر و تلویزیون گفت: حقیقتا از دوران کودکی تصویر و صدای حبیب را بخاطر دارم و او را به عنوان یک خواننده متفاوت میشناختم؛ کسی که شبیه فرد دیگری نبود و سبک خاص خودش را داشت، سبکی که عده ی بسیاری تلاش کردند تا از آن تقلید کنند و یا مشابه آن را تکرار کنند اما موفق نشدند، چون حبیب تک بود، همانند بسیاری از هنرمندان دیگری که تک هستند. او ادامه داد: من حبیب محبیان را با کارهای خاص و متفاوتش میشناسم، کارهای متفاوتی که همیشه احساسی خاص و متفاوت و خاطرات شیرینی را برای ما رقم زده است؛ اینکه بعد از سالها به وطن خودش بازگشت بسیار زیبا بود و این حتما بر این دلیل بوده است که حبیب تا چه اندازه ایران و ایرانیان را دوست داشته و بازگشت تا اگر خطایی در گذشته داشته است،تکرار میکنم اگر خطایی در گذشته داشته است، آن را جبران کند، متاسفانه در ایامی که به ایران بازگشت، به او مجوزی داده نشد و او نتوانست در وطن خودش کنسرت بگذارد و این واقعا جای تاسف دارد.
این کارشناس موسیقی افزود: اگر یک هنرمند نتواند هنر خود را عرضه کند، برای جایی که متعلق به خودش است، برای مردم های همزبان خودش که احساسش را بهتر درک میکنند نتواند بخواند و کنسرت بگذارد فایده ای ندارد؛ شاید حبیب تصمیم گرفته بود تا از سالهای دوری خود بگوید، شاید تصمیم گرفته بود تا ابراز پشیمانی کند و جبران نماید، ای کاش این فرصت به او داده می شد تا همه ی حرف هایش را در قالب ترانه و صدای زیبایش به گوش هموطنانش برساند. او ادامه داد:متاسفانه شنیدم که اجازه ندادند تا حبیب عزیز از مقابل تالار وحدت تشیع شود و این یک امر بسیار عجیب است و من در تعجبم که چرا این اتفاق رخ نداد، این فرد به ایران آمد، بخشیده شد، تقدیر شد و همه ی اینا یعنی این فرد موجه است؛ یک هنرمند موجهی همچون حبیب چرا نباید پیکرش از مقابل تالار وحدت تشیع شود و در قطعه هنرمندان دفن شود؟جای تاسف دارد و ای کاش با هنرمندان ما زین پس چه زمانی که در قید حیات هستند و چه زمانی که از دنیا میروند همانطور که شایسته آنهاست برخورد شود.
سلطانی در پایان افزود: تلاش میکنم تا با افتخار در مراسم تشیع این هنرمند فقید شرکت کنم؛ این هنرمند ویژگی های خاص بسیاری داشت که از جمله آنها میتوان به گزیده کاری او اشاره کرد، اینکه او مثل سایرین به آن اندازه پر کار نبود و این به این معناست که یک خواننده تا چه اندازه میتواند متفاوت باشد، حبیب فقط یک خواننده نبود، او یک آرتیست بود؛ از جمله ویژگی های خاص دیگر او میتوانم به حمایت ویژه اش از جوانان اشاره کنم، که به آنها کمک میکرد تا بیشتر شناخته شوند و این فروتنی اورا نشان میدهد؛ و در پایان ویژگی خاص تر از صدای حبیب که هیچوقت هیچکس نتوانست آن را تقلید کند ندیده ام.
امیر کربلایی زاده: حبیب بخاطر مردمش به ایران بازگشت و آرزو داشت روزی مجددا صدایش را تقدیم مردم کند
بازیگر و کمدین مشهور ایران درباره حبیب گفت: حبیب برای من خاطره ساز ترانه هایی است که برعکس بسیاری از ترانه های سخیف و پوچ گذشته و امروز دارای عمق، لطافت و عشق بود. او ادامه داد: تاریخ را که ورق بزنیم بسیاری از شخصیت هارا مشاهده می کنیم که پس از سالها تصمیم گرفتند به وطن خودشان بازگردند ، و دولت این اجازه را به آنها داد و توانستند به زادگاه خود بازگردند و در آنجا آرامش بگیرند؛ همانطور که در دین و شریعت ما نیز همین رویه وجود داشته است و بسیاری از شخصیت ها در طول تاریخ اسلام با توبه توانستند بازگردند و به دین رجوع کنند و رفتار ائمه و معصومین ما نسبت به آنها با لطف و محبت بوده است.
کربلایی زاده در پاسخ به سوالی مبنی بر عدم تشیع حبیب محبیان از مقابل تالار وحدت، بیان کرد: شاید یک توضیح مناسب از سمت مسئولین و حداقل مطرح کردن قوانین و چارچوب های موجود در کشور نسبت به این موارد و این اتفاقات میتواند روشن کننده اذهان عمومی و تفکرات جوانانی باشد که این خبرهارا خواه و یا ناخواه دنبال خواهند کرد. این کمدین به نام کشورمان تصریح کرد: فکر میکنم قبل از اینکه صدای حبیب هم همانند صدای فرهاد از رسانه ها شنیده شود و ما به سراغ وجدانمان برویم که در زمان حیات آنها چه کارهایی برایشان انجام داده ایم و شاید در بسیاری از مواقع کارهای بزرگی را میتوانستیم برای بودن و امید داشتن آنها انجام دهیم اما انجام ندادیم، حداقلش این است که امروز از این هنرمند بدرستی و با احترام یاد کنیم، هنرمندی که بخاطر مردم و میهنش به ایران بازگشت و آرزو داشت تا روزی مجددا صدایش را تقدیم مردم کند. او در پایان افزود: شاخصه اصلی حبیب محبیان عاشق بودنش بود؛ عشق در کلام و شعرهای او کاملا پیدا بود.
شراره رخام: حبیب یک فروتنی ذاتی داشت
بازیگر سینما و تلویزیون با اشاره بر بازگشت حبیب پس از سالیانی دور به وطن و عدم صدور مجوز برای اجرای کنسرت، اظهار داشت: واقعا از اینکه اینقدر زود ما را ترک کردند متاسفم؛ فقط میتوانم بگویم مهمترین دلیل زندگی هر انسانی داشتن انگیزه است، خوشبختانه و یا متاسفانه برای یک هنرمند، پرداختن به هنرش یکی از مهمترین انگیزه های زندگی اوست و خدا نکند که این فرصت و انگیزه از هنرمند گرفته شود. او ادامه داد: هنرمند بخش عظیمی از زندگی اش را صرف جامعه و مردم خواهد کرد و طبیعی است که شایسته ترین برخوردها پس از درگذشت هر هنرمندی رخ دهد که کوچترین آن برگزاری یک مراسم باشکوه در مقابل یک عمر فعالیت آن هنرمند است و این حق مسلم هر هنرمندی است تا با احترام هر چه تمامتر مراسم خداحافظی اش برگزار شود. رخام در پایان اضافه کرد: حبیب یک فروتنی و اصالتی ذاتی در کنار عشق به مردم و کشورش داشت.
رویا بختیاری: کاش وزارت ارشاد به دوست داشتنی های مردم بیش از این بها می داد
بازیگر تئاتر کشورمان در وصف حبیب محبیان گفت: یک صدای دلنشین و با احساس و پر حجم که از دوران کودکی تا امروز همراه ما بود و همه ی اعضای خانواده دوستش داشتیم، بزرگتر که شدم شعرهای انتخابی حبیب را بیشتر پسندیدم و برایم خاص تر هم شدند، در گیتار نوازی هم که بسیار قدرتمند بودند؛ به طور کلی من صدای سه خواننده رو از دوران قدیم تر بسیار دوست دارم: مرحوم فریدون فروغی، مرحوم فرهاد مهراد و مرحوم حبیب محبیان و بسیار متاسفم که آخرین بازمانده ی صداهای خاص من هم از دنیا رفت.
بختیاری با اشاره بر ماجرای بازگشت این خواننده به ایران افزود: این برخورد اصلا درست نبود، او بازگشته بود تا ابهامات را برطرف کند، به هر دلیلی هنگامیکه طرف دوم از صحبت و تعامل و رفع ابهام می گریزد، منطق حکم می کند که طرف دوم مقصر است؛ ضمن اینکه اصولا حبیب از آن دسته خواننده های خوشنام و اخلاقمند و شریف محسوب می شد که در این دوره و زمانه نایاب هستند، به اضافه ی اینکه در برخورد با هنرمندی این چنینی و کمیاب بحث اصلی یعنی محبوبیت این شخصیت در بین مردم، هنر خاص و منحصر به فردش و نجابت رفتاری اش، باید حتما در نظر گرفته می شد.
او ادامه داد: چه بسا با حضور این هنرمند روی استیج خیل عظیمی از مخاطبین موسیقی از سمت شبکه های ماهواره ای و کانال های غیر مجاز به سمت ایشون کشیده می شدند و بد هم نبود که بسیاری متوجه می شدند در کشور ما هم به هنرمند مردمی و خاص و اخلاق گرا-هر چند از دوران قدیم- توجه می شود و هنرش قابل احترام است، به خدا که ارزش صدا و سبک مرحوم حبیب بیش از یک سری حرف های تکراری و کهنه و دل چرکین کننده بود. این هنرمند با اشاره بر مخالفت اداره ارشاد مبنی بر تشیع جنازه حبیب محبیان از مقابل تالار وحدت، بیان کرد: مگر درجه ی هنری ای که حبیب از مردم دریافت کرد و محبوبیتی که در بین مردم داشت و دارد با معیاری قابل اندازه گیری است؟ حالا بماند که هنوز هم به طور شفاف مشخص نشده است که مرحوم حبیب چه اشکالات هنری، اخلاقی، رفتاری، اعتقادی و فرهنگی داشتند که تا این حد مورد بی مهری وزارت ارشاد قرار گرفتند.
او ادامه داد: هنگامیکه ترجیح مرحوم حبیب ادامه فعالیت و زندگی در ایران و خواندن برای مردم خودش تا خواندن روی استیج های خارج از کشور بود، خود به تنهایی قابل تقدیر و تعمق نیست؟ در زمان حیات مجوز اجرای کنسرت به ایشون ندادند، پس از مرگ هم اجازه دفن در قطعه ی هنرمندان را به بازماندگان ایشون ندادند، مگر ما چندحبیب داشتیم و داریم؟ این عزیزان از اقوام من نیستند ولی افراد عادی هم نیستند، هنرمندان محبوب مردم بودند، این افراد متعلق به مردم هستند و برای خود زندگی نمی کردند.
بختیاری اضافه کرد: صاحب عزای این عزیزان مردم بودند و هستند و ای کاش وزارت ارشاد محترم به دوست داشتنی های معقول و نجیب مردم بیش از این حرف ها بها می داد و بها بدهد، این عزیزان به لحاظ اخلاقی هم طبق نقل قول هایی که شنیده شده است بسیار موجه و نجیب و شریف بودند، بنابراین سوگواری آنها و مناسک و محل دفن آنها هم باید درخور مردم و دوست داران این هنرمند باشد؛ این که مرحوم حبیب در قطعه ی هنرمندان دفن نشدند، منصفانه نیست. اگر از تالار وحدت پیکرشون تشییع می شد، به هر ترتیبی که امکان داشت در مراسم حاضر می شدم چراکه این از یک طرف یک دین قلبی به صدای خوش دوران کودکی من است و از طرفی دیگر یک وظیفه است برای تنها نبودن بازماندگان اون مرحوم بر اساس اعتقادات مذهبی و فرهنگی که من دارم. رویا بختیاری در پایان با اشاره براینکه متاسفانه من شناخت خیلی نزدیک با روحیات این هنرمند نداشتم اظهار داشت: به لحاظ سبک خواندن و نواختن بی نظیر بودند و همیشه صدای این هنرمند بوی بارون و لالایی و عشق را برایم تداعی می کند؛ یک حس نایاب و تکرار نشدنی که فقط از صدای مرحوم حبیب می گیرم و اینگونه برای من همیشگی شدند.
نیما جوادی: موسیقی حبیب شریف بود
نویسنده و آهنگساز کشورمان ضمن تاکید براینکه حبیب فردی نجیب، مهربان و با ایمان بود، اظهار داشت: موسیقی حبیب، صدایش و همچنین انتخاب ترانه هایش خاص خودش بود و تحت هیچ شرایطی نه در زمانیکه در آمریکا فعالیت میکرد و چه در زمانی که دوباره به ایران آمد هرگز نگرش و شیوه خود را تغییر نداد، حبیب هیچگاه تحت تاثیر فضای آمریکا و فضای قالب موسیقی در ایران قرار نگرفت؛ به طور کلی میتوان گفن موسیقی او شریف بود. جوادی اضافه کرد: این نوع برخوردهایی که پس از بازگشت این هنرمند به ایران اتفاق افتاد نه تنها با حبیب، بلکه با هیچ انسانی صحیح نیست؛ او هم باید همانند هر هنرمند دیگر در ایران تشیع شود، حبیب از بسیاری از به اصطلاح هنرمندانی که در این چند سال اخیر در تالار وحدت تشیع شده اند شایسته تر است، هم از لحاظ شرافت در موسیقی اش، هم شرافت انسانی اش این کمترین حق اوست.
آتنا حبیبی: عدم صدور مجوز فعالیت برای یک هنرمند صاحب سبک عمیقا شرم آور است
بازیگر سینما و تئاتر با اشاره بر خبر ناگوار صبح جمعه(21خردادماه) گفت: مرحوم حبیب محبیان برای من سرشار از یادآوری خاطرات خوب و نوستالژی بوده و خواهد بود؛ او سالها از ایران دور بود و وقتی با وعده و وعیدهای شیرین متقاعد شد به ایران برگردد تصوری راجع به این موضوع نداشت که ممکن است دچار چنین سرنوشت غم انگیزی شود، شاید اگر شناخت عمیق تری نسبت به جَو حاکم بر ایران داشت تا به این اندازه خوش بینانه این پیشنهاد را قبول نمی کرد که برگردد؛ به نظرِ من عدم صدور مجوز ادامه فعالیت در ایران برای یک هنرمندِ پیشکسوت و صاحب سبک عمیقا شرم آور است.
او ادامه داد: قطعا لیاقتِ این هنرمند عزیز و خوش صدا بیش از این هاست، چه از مقابل تالار وحدت و چه از مقابل منزل ایشان مراسم تشیع صورت بگیرد چیزی از ارزش حبیب محبیان کم نمی شود. حبیبی در پایان تصریح کرد: به نظرم چیزی که حبیب را نسبت به اکثر هم دوره های خودش متمایز می کند انتخاب ترانه های متفاوت و نوع موسیقی اش بود، و رگه هایی از موسیقی راک که همیشه در کارهایش وجود داشت.
شیوا خسرومهر: مردم ایران صدایی گوشنواز حبیب را هیچگاه فراموش نخواهد کرد
بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ابراز داشت: جناب حبیب محبیان بسیار برای من خوش خاطره هستند، خاطرم است کودک که بودم، همیشه هنگامی که پدر، مادر را کار داشت می شنیدم، شهلای من کجایی؟ و قبل از آنکه بقیه ترانه را بخواند، مادرم می گفت : اینجام؛ یا زمانی که اشرف خانم، همسر عمو احمدم فوت کرد، عمو مدام ترانه ی مادر حبیب را میخواند و گریه میکرد. او ادامه داد: من کودک بودم اما با اسم و صدای حبیب بسیار بسیار خاطره دارم؛ مگر امکان دارد که ایرانی بود و با صدای حبیب، خاطره نداشت؟؛ او هنرمندیست تکرار نشدنی و من مطمئن هستم که مسئولین بیشتر از آنچه که من و شما فکر می کنیم، برای او وخانواده ی محترمش در این شرایط، احترام قائل هستند.
خسرومهر با تاکید براینکه قطعا برای همدردی و عرض تسلیت در مراسم تشیع و تدفین این هنرمند شرکت خواهم کرد، افزود: احترام به هر انسان، به هر ایرانی، به هر هنرمند و به هر شخصیتی که زودتر از من به سمت معبودم میرود، این وظیفه را بر دوش من می گذارد، چراکه تسلیت کوچکترین نوع تسکین به یک خانواده داغدار است. مدرس حرفه تئاتر در پایان اضافه کرد: حبیب مردی بسیار شریف و مهربان، با صدایی گرم و دلنشین بود، صدایی که بدون شک هر فردی که یکبار آن را بشنود محال است آن را به باد فراموشی بسپارد، صدایی بسیار گوشنواز او هیچگاه از یاد مردم ایران فراموش نخواهد شد.
